Przejdź do głównej zawartości

Carson McCullers. Serce to samotny myśliwy.

W powieści obserwujemy rok z życia społeczności w dzielnicy pewnego miasteczka. Centralną postacią owej społeczności staje się w dość nieoczekiwany sposób głuchoniemy pan Singer. Wokół niego zbierają się Micky, nastolatka z niezbyt zamożnej rodziny, marząca o muzyce i zmuszona do pracy w sklepie, doktor Copeland, surowy, wierzący w idee komunistyczne Murzyn, Jacke Blount, wiecznie podpity wizjoner, Biff Brannon, spokojny, zamyślony właściciel restauracji. Wszyscy mówią do głuchoniemego i zapominają o tym, że on również chciałby móc dzielić się z kimś swoimi przeżyciami, tęsknotami, marzeniami. W tle emocji, myśli i słów obserwować możemy walkę między białymi i czarnymi oraz Europę tuż przed wybuchem II wojny światowej. Z kart powieści słychać płomienne przemówienia o wolności i równości.
Nie czyta się tego porywająco dobrze. Ale może to ważna książka?
W wydawnictwie Albatros Andrzeja Kuryłowicza ktoś podjął decyzje o zszyciu książki, a nie jej sklejeniu. I byłaby to świetna decyzja gdyby nie jeden fakt – zszyto karty książki niezwykle ciasno. Nie jest to zatem książka dla miłośników czytania przy jedzeniu, bo nie da się jej rozłożyć przez talerzem; nie jest to też książka dla czytających w czasie podróży komunikacją miejską i stojących w czasie tejże podróży – gdyż trzymanie książki w jednej dłoni może spowodować bolesny skurcz. Książkę należy w obydwu dłoniach i to dość zdecydowanie, w przeciwnym razie zamknie się natychmiast.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k