Przejdź do głównej zawartości

Cisza i rozmowy

W domu cisza. Cichuteńka… Koty wstały, zjadły po witamince, Sisi popatrzyła mocno zaspana jak myję zęby, Gusia zataczająca się sennością przycupnęła nad miską, po czym wróciły na swoje poduszki i zwinięciu się w kształt rogalików usnęły.

Lubię patrzeć jak śpią. Gusia dotknięta otwiera pyszczek, ziewa szeroko, zerka przez ramię i układa się by spać dalej. Sisi wydaje cichutkie „hm” jakby chciała, bym poczuła, ze docenia mój dotyk, ale teraz bardzo chce jej się spać.

Lubię do nich mówić. Ot tak sobie gadulę, o tym że wezmę ich ulubiony dzbanek z wodą, bo kwiaty trzeba podlać, a to, że Z. zaraz skończy okropne odkurzanie i będą mogły wyjść z łazienki, gdzie znalazły schronienie.

Z Sisi dyskutuję najczęściej w momentach, gdy chce wyjść na korytarz. Ona pod drzwiami „miau”, ja z pokoju „nie”. Gusia chce, żeby z nią rozmawiać, gdy się wchodzi do kuchni, a ona manifestuje potrzebę napełnienia misek wdrapując się po mojej nodze. Oprócz tego często, brana na ręce udaje groźną panterę; burczy całą sobą niby ze złości. Oczywiście są chwile, gdy przemawiam do nich moralizatorsko (choć z tym zdecydowanie lepszy jest Z.), ale i chwile, kiedy nachylam się nad śpiącymi Kociuszkami i szepczę im, że cieszę się z ich obecności w naszym życiu.

Rozmawiacie ze swoimi Kotami?

czwartek, 17 kwietnia 2008

Komentarze:

Gość: , hex162.internetdsl.tpnet.pl
2008/04/17 12:43:52
Podobno umiejętność rozmów ze zwierzętami stawia nas na najwyższym szczeblu drabiny człowieczeństwa ,niewielu dostąpiło tej umiejetności ,czujcie się wyróżnieni ,wasze kotki też:)piękna ta kotka szara!!!
hersylia810
2008/04/17 14:49:45
Oczywiście, że rozmawiam z Hesią i ona z biegiem lat jest coraz bardziej gadatliwa :-)
Gość: samanti, proxy.tvgawex.pl
2008/04/17 15:59:04
..ja też gadam ze swoimi kotami, a mam ich dwa :) Jestem teraz w domku na L4, bo za miesiąc urodzę dzidziusia, więc w domku z kotami miło spędzamy czas na pogawędkach. gdyby ktoś podsłuchał to pomyslałby,że rozmawiam z jakimiś gośćmi ( w sensie ludźmi) :). Ale co tam-nie ma tak rozumnych zwierząt jak koty i cieszę się, że je mamy :)
mbmm
2008/04/17 17:17:14
Samanti,
dziecko się socjalizuje:)

Hersylio,
ciekawe zatem, czy nasze też będą gadulić więcej za jakiś czas;)
Gość: fringilla, 213-tar-10.acn.waw.pl
2008/04/17 19:35:09
oczywiście;) a właściwie to Mufka gada ze mną-taka jest gadatliwa, że czasem nie dopuszcza do słowa!
mbmm
2008/04/17 20:08:16
fringillo,
lepszy gadający kot niż milczek:)))
nougatina
2008/04/19 13:18:33
U mnie tak samo jak u Fringilli, to Sissi nas zagaduje, przekomarza się. Zagadnięta zawsze odpowiada. Ale zauważyłam, że "rozmawia" tylko z nami. Do obcych nie przemawia, wpatruje się w nich tylko.
veanka
2008/04/19 13:19:00
Oczywiście!
A z kim mam gadzać, kiedy prawie cały dzien jestem z nimi sama w domu?
Widzę, ze Twoje koty tez "nie kochaja" pracującego odkurzacza;)))
mbmm
2008/04/19 15:04:09
Veanko,
oj nie kochają... Sisi rozpłaszcza się za pralką, a Gusia w misce stojącej na pralce;)))
Nougatino,
obcy nie zasługują na koci głos;)))

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k