Wydane przez
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
Ta powieść niemieckiej autorki przeznaczona jest dla nieco młodszych, niż „Isola” - poprzednia czytana przeze mnie jej książka, czytelników. Jest jednak równie interesująca.
Trzynastoletnia Wanja mieszka tylko z mamą. Swojego taty nie pamięta, nic o nim nie wie, a jej najbliżsi unikają rozmów na jego temat. Od chwili gdy dziewczyna słyszy od swojej koleżanki „Nie mów mi, jaki powinien być mój ojciec, skoro swojego nie znasz”, narasta w niej pragnienie i wręcz potrzeba, by poznać historię swojego taty, by dowiedzieć się dlaczego nie ma go w jej życiu.
Pewnej nocy słyszy w radiu komunikat o wystawie zatytułowanej „Obrazy ojców”. Zostaje na nią zaproszona w przedziwny sposób, a już w muzeum okazuje się, że oprócz niej zaproszeni zostali różni młodzi ludzie. Każdy z nich oglądając obrazy ma wybrać ten, który jest dla niego ważny i dotknąć go, by przenieść się w świat po drugiej stronie płótna.
To kolejna książka z ostatnio przeze mnie czytanych, w której młody bohater musi – by wykonać zadanie/zdobyć informację – pokonać własne ograniczenia, uwierzyć w coś, co wydaje się być trudne do zaakceptowania, nauczyć się postrzegać przez świat prawdziwych wartości.
Wanja dąży do poznania swojego ojca, ale poprzez to, także do poznania siebie. Chce wiedzieć po kim odziedziczyła kształt nosa i niektóre cechy charakteru. Chce poznać przyczyny rozstania rodziców, bo oznaczało ono również jej rozstanie z tatą.
Rodzina Wanji składa się z kobiet. Jest prababcia, ponoć niegdyś apodyktyczna, a dziś złożona wylewem, babcia, która z trudem znajduje porozumienie z własną córką, Jo, matka Wanji, która odcina się od przeszłości i w dobre dni ubiera się na pomarańczowo i Wanja, która stojąc u progu dojrzewania chce zbadać własną tożsamość, chce znaleźć odpowiedź na pytanie kim jest? Jaka jest? I co znaczą dla niej inni ludzie?
To dobrze opowiedziana historia. I dobra historia.
Komentarze