Przejdź do głównej zawartości

M. Czubaj, M. Krajewski. Aleja samobnójców.


Wydane przez
Wydawnictwo W.A.B.

"Aleja samobójców" przypadła mi do gustu bardziej niż jej następczyni, czyli "Róże cmentarne". Postaci wydawały mi się rzeczywistsze, intryga bardziej prawdopodobna, choć przyznać trzeba, że autorzy w kreowaniu fikcji literackiej puszczają wodze fantazji dość mocno;)

Jarosław Pater odbiera podczas typowania u bukmacherów wyników rozgrywek piłkarskich telefon z wiadomością "Znowu!". Po tym okrzyku swojego podwładnego przestaje być anonimowym graczem, staje się sławny i rozpoznawalny. W domu spokojnej starości "Eden" zostaje zabity i oskalpowany mężczyzna. Dłonie ma sklejone w romboidalny kształt. Kto zabił? I jaki związek z tym zabójstwem ma zniknięcie innego pensjonariusza "Edenu", profesora Czaplińskiego, specjalisty do sekt i znaków runicznych?

Główny bohater powieści jest niestereotypowym policjantem. Nie pasuje do obrazu jaki ma o innych policjantach, którzy jego zdaniem upodobniają się do tych, których ścigają. Pater jest polonistą z wykształcenia, purystą językowym z osobowości, mężczyzną dość oschłym w kontaktach z innymi.

Mimo wszelkich cech za jakie Patera można nie lubić, ja Patera polubiłam:)

Komentarze

matylda_ab pisze…
Ja też Jarka Patera polubiłam i o tym też napisałam. Ale jednak wolę "Róże..." ;)))

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k