Przejdź do głównej zawartości

Pytanie

Czy Wam też  - gdy jesteście u Rodziców - nic się nie chce?

Komentarze

Anna pisze…
Absolutnie.
kultur-alnie pisze…
jak jestem u rodziców, to więcej czytam; nie muszę zajmować się domem, planować obiadu, więc czasu na książki przybywa;
nie oglądam też filmów wieczorami, co często mi się zdarza w domu i przez to wieczór z książką 'ucieka", czego nie żałuję, bo dobry film nie jest zły i to moja ulubiona, oprócz literatury, dziedzina kultury:)
Monika Badowska pisze…
Kultur-alnie
ja więcej czytam w domu a u rodziców więcej rozmawiamy;)
agaczyta pisze…
Ja właśnie u rodziców jestem :) i nie bardzo mi idzie czytanie. To za kotem biegam, to gadamy, to znowu ktoś przyjdzie w odwiedziny, to ja lecę się spotkać z kimś dawno niewidzianym. I tak leci czas. Czas na czytanie znajduję dopiero jak jestem u rodziców dłużej niż kilka dni i wszystkie zobowiązania towarzyskie już mam za sobą. Pozdrawiam i życzę udanego odpoczynku.
Monika Badowska pisze…
Dededan,
ot to to to;)A jutro jeszcze siostra przyjeżdza z rodziną;)))
mr lupa pisze…
hm, gdy jestem u rodziców? jak na razie to mieszkam z rodzicami;D
ale tak. raczej nic mi się nie chce;)
Anonimowy pisze…
Błogostan mnie ogarnia i rzeczywiście nic mi się nie chce. :-)
Belcantto

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k