Przejdź do głównej zawartości

Kate DiCamillo. Tygrys się budzi.

Wydane przez
Wydawnictwo Philip Wilson

"Tygrys się budzi" to opowieść o chłopcu, w życiu którego wraz ze śmiercią mamy zaszło bardzo dużo zmian. Wyjechali z tatą z dotychczas zamieszkiwanego miasta (bo tam wszyscy chcieli mówić o mamie, a tata i on nie chcieli), Rob zmienił szkołę, a jego tata zaczął pracować w motelu, w którym obydwaj mieszkali.

To książka o smutku. O tym - graniczącym z rozpaczą - który chłopiec odczuwa po śmierci mamy, o tym, który towarzyszy mu, gdy prześladują go w szkole mocniejsi koledzy, o smutku wywoływanym milczeniem na temat mamy.

Gdy w klasie Roba zjawia się dziewczynka - inna niż pozostałe dzieci - zaprzyjaźniają się. Odtąd obydwoje wspierają się w swoich lękach, bólach i są dla siebie oparciem w strachu. Tytułowy Tygrys dodaje dzieciom odwagi, pozwala im uwierzyć w siebie, poczuć dawno zapomniana przyjaźń i szczęście.

Autorka w niebywały sposób pokazała emocje dziecka osieroconego i osamotnionego - nienachalnie, kunsztownie i z dużą delikatnością. Podziwiam.

Kate DiCamillo napisała magiczną opowieść. Ponoć nie tylko ta jej opowieść jest magiczna...

Komentarze

Lemony. pisze…
Jakbym napotkał w bibliotece, to pewnie bym przeczytał. W tym wypadku jednak nie ma takiej możliwości.
Monika Badowska pisze…
Lemony,
w jakim wypadku?;)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k