Przejdź do głównej zawartości

Amanda Eriksson. Różowe życie.


Wydane przez
Wydawnictwo EneDueRabe

W życiu każdej dziewczynki musi przyjść taki czas. Czas marzeń o różowym. Pewnego dnia dziewczynka budzi się przekonana, że najpiękniejsze ubranie ma kolor różowy, spinki dodające urody błyszczą różem, a różowy pałac dla lalek jest wytworem magicznym, acz pożądanym. Co jednak jeśli w garderobie dziewczynka nie ma nic różowego, a i pokój pozbawiony jest akcentów kolorystycznych tej najpiękniejszej z barw?

Taki oto problem dotyka bohaterkę książki Amandy Eriksson. Na szczęście dziewczynka ma dziadka, który jest najlepszym dziadkiem na świecie. Wie on bowiem, że marzeniem dziewczynek jest bycie księżniczką, a księżniczka musi mieć dużo różowego wokół siebie. Przybywając na odsiecz wnuczce dziadek zabiera ze sobą różne materiały we właściwej barwie, barwniki, tasiemki i maszynę do szycia.

Ciekawe są powody, dla których dziewczynka chce zostać księżniczką. Fascynujące jest też to, jak w krótkim czasie i bez wielkiego nakładu finansowego, możemy odmienić swoje otoczenie - ubrania, pokój; wystarczy tylko odrobina wyobraźni i umiejętności manualnych. Ta książka uczy też tego, że nie wszystko trzeba kupić, że czasami przyjemniej jest zrobić coś wspólnie niż tylko pójść do sklepu, wyłożyć pieniądze.

Podobają mi się książki Amandy Eriksson - zarówno "Inne życie", jak i "Różowe życie". Teraz, zgodnie z tym, co znaleźć można na stronie Wydawcy, trzeba czekać na "Czarne życie". Czekam niecierpliwie:-)

Komentarze

D pisze…
Już sama okładka wygląda fantastycznie! :) W dzieciństwie strasznie nie lubiłam różowe :D
D pisze…
*go :D :)
Monika Badowska pisze…
Domi,
wczoraj własnie rozmawiałam o tym, czy miłość do różowego jest czymś co kobiety przeżywają cyklicznie:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj