Przejdź do głównej zawartości

Wilhelm Vossenkuhl. Możliwość dobra. Etyka w XXI wieku.


Wydane przez
Wydawnictwo WAM

W książce „Filozofia jako polityka kulturalna” Richard Rorty rozważa kwestię tego, co właściwie robią i czym się zajmują specjaliści od filozofii moralnej. Rorty pisze, że filozofowie moralni właściwie powinni zadeklarować swoja zdolność do głębszego niż w przypadku większości ludzi wejrzenia w sprawy postępowania słusznego i niesłusznego. I konkluduje:

Nie jest jednak jasne, co w ich wykształceniu pozwala im na to. Autorzy prac doktorskich z tej dziedziny filozofii nie bardzo mogą twierdzić, że mają większe doświadczenie w zakresie trudnych wyborów moralnych niż większość społeczeństwa. [s. 276]

Ze zdaniem Rorty'ego można się zgadzać lub nie, natomiast jasne jest, że o etyce da się coś powiedzieć, a powiedzieć o etyce więcej od innych mogą ci, którzy etyką zajmują się na poważnie. W „Przedmowie” swojej książki Wilhelm Vossenkuhl stwierdza, że w etyce chodzi o to, co ludzie powinni czynić, aby w świecie pełnym zła postępować dobrze. [s. 13]

Vossenkuhl mówi wiele ważnych rzeczy o etyce, na przykład to, że etyka zaczyna się tam, gdzie zmysł moralny zatraca swoją pewność i rozróżnienie między tym co "dobre" i "złe" nie jest już oczywiste. [ss. 49-50]

To nie jest książka o tym, co jest dobre, a co złe. I nie o tym, jak ludzie powinni postępować. To jest książka w dużej mierze pokazująca cele etyki, jej założenia, a także metodę. Autor pisze o dobru, o obyczajach, o wartościach. Znajdziemy tu rozważania na temat kontrowersyjnych kwestii etycznych, takich jak badania na ludzkich embrionach, obrzezanie kobiet, czy diagnostyka prenatalna i preimplantacyjna, ale wszystko to jest mocno osadzone w szerszych, stosownych kontekstach. Vossenkuhl nie buja w obłokach, bo jest fachowcem w swojej dziedzinie i pisze wiele rzeczy, o których nie mają pojęcia ludzie przedstawiani w telewizji i w prasie jako fachowcy od etyki. Stwierdza na przykład, że etyka nie jest i nie może być zupełnie niezależna, etyka bowiem ma ograniczona niezależność, gdyż musi odwoływać się do obowiązujących norm podstawowych, takich chociażby, jak zakaz zabijania czy godność ludzka.

Etyka w ujęciu Vossenkuhla jest, czy powinna być, nauką praktyczną wysuwającą roszczenia do obiektywności. Autor pokazuje, że wysuwanie takich roszczeń nie jest sprawą łatwą, co wynika ze skomplikowania materii, którą zajmuje się etyka. Przede wszystkim idzie o to, że etyka jest dla ludzi żyjących pośród innych ludzi, w jakichś społecznościach. Wszystkie społeczności mają swoje obyczaje, prawa i język. Vossenkuhl stwierdza, że analizy, które zamieścił w swojej książce, zdają się wskazywać na to, iż można zasadnie powątpiewać o niektórych roszczeniach etyki, które w założeniach mają być roszczeniami uniwersalnymi. I dalej:

Jeżeli wątpliwość wobec uniwersalizmu (…) jest uzasadniona, to można chyba też słusznie przypuszczać, że nie istnieje żaden uniwersalizm semantyczny, a więc żaden uniwersalny język etyczny i żadne globalnie identyczne rozumienie problemów etycznych. Moje własne rozumienie etyki jako praktycznej nauki o konfliktach byłoby wątpliwe, a nawet prowadziło ad absurdum, gdybym sam pojmował ją jako uniwersalnie obowiązującą odpowiedź dotyczącą wszystkich problemów etycznych, jakie pojawiają się w świecie. [s. 20]

Po takiej deklaracji nie należy się Vossenkuhla bać, tylko trzeba go czytać, bo Vossenkuhl pisze rzeczy, które mogą pomóc w szukaniu odpowiedzi na być może najważniejsze pytanie, czyli pytanie o to, jak żyć.

Komentarze

smootnyclown pisze…
Za ostatnie zdanie całość pozwolę sobie zalajkować i udostępnić na fb:)

I sam też dzięki niemu do książki się zbliżę:)
Monika Badowska pisze…
"Za ostatnie zdanie całość pozwolę sobie zalajkować i udostępnić na fb:)"

Tak właśnie należy czynić :-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj