Przejdź do głównej zawartości
Sisi nadal nie lubi robienia zdjęć, ale za to codziennie zaszczyca mnie swoją uwagą. Gdy po powrocie do domu siadam w fotelu momentalnie na moich kolanach pojawia się Sisuleńka domagając się głasków, całusków i czułości. Jest burczone, ugniatane, a w przypływie uczuć miłosnych Sisi liże mnie po nosie. Jak się już dobrze ukokosi to mruczy aż w gardle jej bulgocze, podnosi głowę, by wystawić do głaskania szyję, a gdy kocia potrzeba bliskości zostaje zaspokojona idzie sobie. Coraz częściej też śpi na mnie w nocy.

Wczoraj odbyłyśmy zabawę przypominającą taką, jak z Sisulowego dzieciństwa. Taką z polowaniem na moje ręce, atakiem z drapaniem i gryzieniem. Nieco mam sfatygowane ręce, ale czegóż nie robi się dla kota.

A mała Sisi wyglądała tak:

Komentarze

Agnieszka pisze…
Ależ słodka ♥!!
Żeby Lilka była taka chętna do głasków to byłabym prze szczęśliwa..
abigail pisze…
Piękność prawdziwa!!! :)... I ta minka :D :D :D... :). Ależ z niej pieszczoszek :)
amyszka pisze…
Jako maluch była przecudna i teraz też jest :)
Czegóż to nie robi się z miłości ? ;)
kociokwik pisze…
Agnieszko,
:-)

Abigail,
a z Twoich kotów, który jest bardziej pieszczochowaty? Mały?

Amyszka,
:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj