Przejdź do głównej zawartości

Stoik ułożony prawie kolorystycznie

Prawie, bo skupiając się na kolorach zapomniałam o długości "półki" (dobrze jest mieć koci drapak z półeczkami, prawda?).
To chude zielone koło Koontza jest poradnikiem "Jak się nie nudzić na emeryturze?";) Reszta, po kliknięciu w zdjęcie, jest dobrze widoczna:)

Komentarze

Oj, do emerytury to jeszcze chyba masz sporo?;)
Zauważyłam, że chyba Koontz Ci się spodobał? Ja to jestem ciekawa tej Cukierni pod Amorem:)
Monika Badowska pisze…
Kalio,
ale Tatę mam na emeryturze:) Oj, Koontzem się zachwyciłam - aż z biblioteki przyniosłam sobie jego inne książki. Planuję czytać "Cukiernię..." zaraz po książce Pani Żabińskiej:)
Lirael pisze…
Szczególnie niecierpliwie będę wyglądać Twojej opinii na temat "Kabalisty". Czytałam gdzieś bardzo pozytywną opinię, a nota wydawcy zapowiada emocjonującą powieść.
"Cieniowany" stosik prezentuje się nader gustownie!
Oby kocie łapki nie pomyliły zawartości półeczki z drapakiem. :)
Monika Badowska pisze…
Lirael,
:) Drapak jest mi łaskawie wypożyczany na czas zdjęć - po zdjęciach książki wracają na swoje miejsce (albo na jakieś inne, bo trudno powiedzieć, które jest ich) :-D
Kala pisze…
Zatkało mnie :D Odebrało dech :) Myśli uleciały... Ale ja mam tak zawsze, gdy widzę piękne stosiki książkowe :D Tak właśnie działają na mnie książki. Strasznie dużo tego masz :) Chyba w ogóle nie śpisz, tylko czytasz książki non stop ;D - od rana, do wieczora. Albo ukończyłaś jakiś kurs szybkiego czytania.
Monika Badowska pisze…
Kalo,
trochę śpię;)))
Kala pisze…
No to ja już nie wiem :D Nadziwić się nie mogę :D Oczywiście podziwiam i zazdroszczę :P

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj