Przejdź do głównej zawartości

Pomieszkuję w Mitford

Czytając o idealnych lekturach na lato trafiłam u Padmy na wskazówkę, że warto czytać książki Jan Karon. Do różnych polecanych przez Was książek, podczas wizyty w bibliotece, dołożyłam zatem "W moim Mitford" i przepadłam.


Cykl W moim Mitford tworzy dziewięć powieści. Lekko senne, niewielkie amerykańskie miasteczko, wyraziści mieszkańcy, dni pełne słońca i te, podczas których deszcz próbuje przepędzić wszelką radość. Główną postacią opowieści jest ojciec Tim Kavanaugh, ponad sześćdziesięcioletni pastor. W spokojnym i dość monotonnym życiu mężczyzny zachodzą duże zmiany, a nowe osoby pod jego dachem nadają jego życiu (i życiu interesujących się sprawami swojego pastora mieszkańców Mitford) szybszego tempa, dodatkowych emocji, pasjonujących chwil.

Dziesiąta książka, "Powrót do Holly Springs", to powieść otwierająca nowy cykl - Ojciec Tim. Mam nadzieję, że i druga z tego cyklu zostanie przedstawiona polskim czytelnikom. Nie będę ukrywała, iż - zupełnie irracjonalnie - marzy mi się także polskojęzyczna wersja książki kucharskiej z Mitford.


Nie wiem na czym polega fenomen twórczości Jan Karon, jestem jednak przekonana, że niewiele znam osób umiejących się oprzeć rzeczywistości wykreowanej przez pisarkę. Jej książki w pełni odpowiadają opiniom o świecie powieści, który trudno opuścić, który zostaje z nami mimo odwrócenia ostatniej kartki, o bohaterach, których chętnie zaprosilibyśmy do naszego stołu.

Moje spotkanie z Mitford trwa już dwa miesiące. Dawkuję sobie przyjemność, przeplatając lekturę powieści Karon innymi książkami. Jestem jednak już u finiszu. Zostały mi tylko dwie, ostatnie, powieści, a którymi uganiałam się po całym mieście. Przyniosłam je do domu i z radością czekam na kolejne spotkania z Mitford, ojcem Timem, Cynthią i wieloma innymi, bliskimi mojemu sercu, postaciami powieści Jan Karon. Mam nadzieję, że i Wy dacie się zauroczyć...

Komentarze

kasia.eire pisze…
Mam tylko pierwszą, a ponieważ nie miałam cierpliwości dojść, jakie są kolejne części, w jakiej kolejności i jakie tytuły, to odkładałam czytanie tej serii wieki całe. Dzięki za zdjęcie. Zdobędę i poczytam.
Monika Badowska pisze…
Kasiu, zachęcam z całego serca:-)
Uwielbiam Mitford, trafiłam na te książki w najcięższym momencie swojego życia (kiedy moja córeczka bezskutecznie walczyła z nowotworem), wyrywałam odpoczynkowi czas na sen i czytałam, udawało mi się na te chwile przenieść gdzieś daleko, daleko.Książki zajmują godne miejsce na mojej półce z książkami, chociaż częściej chyba jednak wędrują do moich znajomych, wracają do domu i znów wędrują.
Ala pisze…
Czytałam 2 lata temu. Lubię takie klimaty, masz wrażenie, że bohaterowie książki to nasi znajomi. Książka nastrojem przypominała mi powieści Rosamund Pilcher, którą uwielbiam( czytam po kilka razy Jej książki- polecam jeśli nie czytałaś)
Karolina.ja pisze…
Ja zaczęłam czytać Mitford w zeszłym tygodniu i jestem zauroczona. Planowałam rozciągnąć lekturę całości na, być może, parę lat, ale tak się nie da. Wciągnęło mnie i nie żałuję.
Marcin Pałasz pisze…
Lata temu przypadkiem kupiłem "W moim Mitford", przy okazji pierwszego wydania.
I przepadłem... od tej pory tworczość Jan Karon to dla mnie jakiś absolutny fenomen, nie potrafię przestać czytać gdy jest coś nowego, zaniedbuję obowiązki nawet (!). Wykreowała świat tak magicznie ciepły, ciepły tą swoją zwyczajnością... że nie sposób nie marzyć, by mieć swój mały domek - właśnie w Mitford..
Monika Badowska pisze…
Mitford daje cudowne poczucie bezpieczeństwa. Żałuję, że nie mam swoich książek, że muszę je oddawać do biblioteki.
Monika Badowska pisze…
Rosamund Pilcher nie czytałam, ale mnie twórczość Jan Karon bardziej kojarzy się z Fannie Flagg.
Monika Badowska pisze…
Nie da się na parę lat, niestety...

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj