Przejdź do głównej zawartości

Owsiana panienka

Obraz
Autor:
Wybaczcie - może to monotematyczne - ale nie mogę się powstrzymać:)

Szykujemy się do dalekiej podróży - odezwiemy się, gdy dotrzemy na miejsce:)
Etykiety:

Komentarze

Anonimowy pisze…
Skąd ja to znam:) u nas jest dokładnie to samo, juz trzecią doniczkę owsa posiałam:))))
wtorek, marca 30, 2010
abigail pisze…
Słodkie :).
Szerokiej drogi zatem :)
wtorek, marca 30, 2010
Anonimowy pisze…
Sliczności:)a jaka z Ciebie znakomita ogrodniczka:)
wtorek, marca 30, 2010
kociarstwo pisze…
Ale jaki ten owies dekoracyjny!
środa, marca 31, 2010
madziaro pisze…
Witajcie :), dawno się nie odzywałam, ale lekki zamęt mam chwilowo ;)
A tu widzę zmiany, zmiany, ładnie :) (tak, właśnie widać, jak dawno tu nie zaglądałam heheh)

a teraz skłoniła mnie do tego prośba koleżanki, żeby nagłośnić tę sprawę - mam nadzieję, że mogę to tutaj wrzucić - normalnie ręce opadają
Ma być uśpiony, bo nieufny

pozdrawiam serdecznie,
Magda vel madziaro :)
środa, marca 31, 2010
kociokwik pisze…
Moja też już kolejna:)

Abigail,
dziękujemy:)

Kociarstwo,
niestety szybko więdnie, więc trzeba siać i siać;)

Madziaro,
witaj:) Z psem - straszna historia:(
środa, marca 31, 2010
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę
10 komentarzy
Czytaj dalej »

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Autor:
Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj
2 komentarze
Czytaj dalej »