Przejdź do głównej zawartości

Kociaste są cudowne!

Gdy ktoś powie Wam, że koty przyzwyczajają się do miejsca, a nie do ludzi odeślijcie go na kociokwik;)

W naszym dość małych rozmiarów pokoju najśmieszniej jest nocą. Koszyk na podłodze, drugi na fotelu, a Nusiowe pudełeczko tuż obok łóżka. Czasami Sisi śpi na TV, czasami Gusia przeczekuje aż Z. się położy, by zająć fotel, a rano wszystkie leniwie otwierają ślepka, by sprawdzić, czy już wstaję, czy tylko się przeciągam. Bo jak wstaję, to one też.

Galopują po całym domu. Gusia wynalazła miskę w łazience i dzienne drzemki uskutecznia właśnie tam. Maleńtas odkrył którędy wchodzi się do Maminej wersalki i jak nie wiadomo gdzie jest kot, to wiadomo, że wśród pościeli. Sisuleńka uwielbia wskoczyć na szafę i tam zwija się w kłębek obok lampionu i książek.

Ciri zaakceptowała zwiększony stan kociego posiadania i warczy tylko, gdy Ko-córki zbyt gwałtownie uprawiają zapasy przed psim nosem.

Pozdrawiamy spod zachmurzonych jezior.

Komentarze

millena4 pisze…
Brawo Gusia :):):)na parapecie :)
Czy Ciri jest już wyleczona ?
hersylia810 pisze…
Dziękujemy za pozdrowienia i wieści :-)
Chilu pisze…
Pozdrawiam również! :)
Chciałam jeszcze spytać czy staliscie się juz domem docelowym dla Maleńtaski, bo wszytkio mi na to wygląda ;)?
Brahdelt pisze…
No właśnie, też tak słyszałam i też zaprzeczam! Owszem, koty lubią swoje miejsca, ale gdy w innym miejscu są "ich" opiekunowie, to kot i tam znajdzie swoje nowe miejsca! *^v^*
kociokwik pisze…
Milleno - Ciri zdrowa:)

Hersylio - :)

Chilu - staliśmy się:) Choć moja Mama kombinuje jakby nam Maleńtaskę podebrać;)

Brahdelt - nasze Kociaste to prawdziwe wędrowniczki:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj