Przejdź do głównej zawartości

Niech Nowy Rok...


będzie dla nas czasem radości, niech da nam zdrowie, niech urzeczywistni nasze marzenia, odkryje przed nami nowe literackie ścieżki, a pomyślność nich nas nie opuszcza.

P.S. W roku 2008 przeczytałam 426 książek.

Komentarze

Beata Woźniak pisze…
Niezły wynik!:) pozdrawiam noworocznie
Anonimowy pisze…
Wszystkiego dobrego w Nowym Roku!O rany ciężko chyba by było Cię pobić!! :))Gratuluję!!!
Monika Badowska pisze…
Montgomerry, Aglod,
:)
Inblanco pisze…
Fantastyczny wynik! :)))
Z noworocznymi życzeniami wszystkiego najlepszego, pełna podziwu Inblanco :)
Anonimowy pisze…
hehe, ja ponad setkę, ale w okolicach stu się mieszczę zdecydowanie. Ale to mnie niektórzy pytają, kiedy ty to wszystko czytasz, a Ciebie nie;)) Farciara;))

Najlepszego Nowego Roku! Pełnego Szczęścia i trafionych lektur.
Monika Badowska pisze…
Inblanco,
:)

Chiaro,
podejrzewam, że mi nikt nie wierzy - stąd nie ma pytań;)
Anonimowy pisze…
REKORD :)
Inblanco pisze…
No jakże nie wierzy? Słowo honoru, że wierzę :))) Pytania nie zadałam, bo jest z oczywistości swojej znielubione ogromnie przez moli książkowych. Co rozumiem, szanuję i staram się nie czynić bliźniemu swemu;)
Opita zieloną herbatą
Inblanco
Monika Badowska pisze…
Inblanco,
dziękuję, że się powstrzyłałaś i wierzysz:)
Ja właśnie wróciłam z długiego spaceru i przymierzam się do białego wina i suszonych jabłek;)))
No i nowej recenzji:)
Anonimowy pisze…
Ja wierzę i się wstydzę swojego wyniku, ale z drugiej strony powodem do wstydu mogłaby być tylko niechęć do książek i wynik w granicach zera, więc już się nie wstydzę ;)
Odkąd czytam Twojego bloga, podziwiam mnogość recenzji i czytelniczy zapał. :) A przy tej noworocznej okazji życzę Ci samych fantastycznych lektur na ten rok i kolejne.
Monika Badowska pisze…
Bookishaga,
nie ma co się wstydzić czytania:) A liczby nie świadczą o niczym szczególnym, poza tym, że czytam szybko i książki stanowią bardzo dużą część mojego życia:)
Dobrego!
Monika Badowska pisze…
Bookishaga,
ja jestem pod wrażeniem Twoich szczegółowych wyliczeń (podobnie jak wyliczeń Padmy i Nutty). Mnie by się nie chciało;)
Lilithin pisze…
Wszystkiego dobrego w Nowym Roku!
Wow! 426 książęk! Mowę mi odjęło ;)
Anonimowy pisze…
ech, Ty to jestes torpeda
426! gratuowac takiego wyniku
Anna pisze…
Niesamowita liczba!
Anty EUCO pisze…
Jestem pod wielkim wrażeniem :)

pozdrawiam
Monika Badowska pisze…
Piotrze,
dzięki:) I powodzenia:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj