Przejdź do głównej zawartości

Furminator

Od tygodnia testujemy furminator użyczony nam przez ciocię Z. Najchętniej czesaniu poddaje się Gusia, choć i Duszka nie protestuje. Sisi dwa dni temu pozwoliła się wyczesać mrucząc przy tym tak głośno, że aż w całym pokoju było słychać. A Nusi starcza cierpliwości do pewnego momentu, ale czesać się pozwala:-)
Furminator wyczesuje podszerstek i wypadającą sierść. Wedle zapewnień zamieszczanych na najróżniejszych stronach internetowych redukuje wypadanie sierści o 90% i pomaga w utrzymaniu zdrowej skóry i błyszczącej sierści. Nie wiem jeszcze, czy wypadającej sierści jest mniej niż wcześniej. Jedno jest pewne - koty wyczesane furminatorem są milsze w dotyku. Ich sierść zrobiła się fascynująco miękka, by nie rzec jedwabista. Cóż, od teraz zamiast zwykłej szczotki używać będziemy furminatora - uważam, że warto.

Komentarze

iksinska pisze…
moje koty go nienawidzą...
abigail pisze…
Też tak uważam, ale moje koty już zaczynają przede mną uciekać, gdy widzą.. :)
Zakupiłam rękawicę czyszczącą - jakoś też im się nie podoba :P.
ewko77 pisze…
Kiedyś tak się przyłożyłam do wyczesywania Tosi, że wet, do którego poszłyśmy, podejrzewał jakąś chorobę skóry... Kota miała prześwity między łopatkami :d
Klub Kota Jasna 8 pisze…
To te urządzenie na zdjęciu ?
madziaro pisze…
Hej :), dawno mnie u Ciebie nie było, cieszę się, że u kotów wszystko w porządku :)
A teraz się pochwalę, że pozazdrościłam wszystkim posiadaczom domowych futer w ilości większej niż jedna neurotyczna kotka i dokociłam się w niedzielę wieczorem :)
Miało być szare futro, ale jak zobaczyłam to to małe, to wiedziałam, że to to co ja chcę :)
Przedstawiam Leeloo :)
kociokwik pisze…
iksińska,
nasze tak radykalne nie są:-)

Abigail,
;-)

Tymczaski u Budryska,
marudzą:-)

Ewko,
no, trzeba uważać:-)

Klub Kota Jasna 8,
tak:-)

Madziaro,
śliczny:-) No i na razie nie zajmuje zbut wiele przestrzeni w transporterze;-))) Jak zareagowała kotka?
madziaro pisze…
dzięki :D
Starsza kicia na razie odseparowana od malucha, tzn. ona ma cały dom, a Lilka na razie w moim dużym pokoju siedzi, trochę terenu do biegania ma :). Na razie przyzwyczajamy Funię do nowego zapachu i do tego, że jest jakaś inna kota w domu, bo się przez 4 lata odzwyczaiła. Ale raz dziennie zamykam małą w kontenerku, zwłaszcza jak tam uśnie ;), i wpuszczam starszą do pokoju. W pierwszy wieczór syczała, a teraz już tylko zmienia się w płastugę ;), ale z zaciekawieniem zagląda co to za pchła śpi. W weekend będziemy im organizować spotkania pod nadzorem :)
kociokwik pisze…
Madziaro,
trzymam kciuki za kocie porozumienie:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj