Przejdź do głównej zawartości

Alain Surget, Anette Marnat. Dzieci pirata.


Wydane przez
Wydawnictwo Egmont

Z nadejściem wakacji mamy na rynku książek dziecięcych prawdziwe bogactwo książek o piratach. Są takie dla młodszych dzieci, dla tych, które uczą się dopiero czytać, ale i takie, które dzieci z przyjemnością przeczytają same. Do tej ostatniej kategorii z pewnością należy książka Alain Surget.

Bliźnięta, Mała Ludwika i Benjamin, mieszkają w przytułku. Ich mama nie żyje, a taty nie znają. Jedynym elementem łączącym dzieci z tajemniczym ojcem są tatuaże dzieci. Dzieci zmęczone złym traktowaniem w przytułku postanawiają uciec na koniec świata. 

Podczas ucieczki spotykają mężczyzn, którzy znają ich ojca. Znają, ale nie darzą go sympatią, więc postanawiają wykorzystać dzieci do walki z nim. Pojawia się ktoś, kto deklaruje dzieciom pomoc, ale czy można mu uwierzyć?

Opowieść o Małej Ludwice i Benjaminie jest zajmująca i ciekawa. Atmosfera historii sprzyja przygodzie i myślę, że nie tylko młodzi czytelnicy ulegną jej jeszcze silniej niż ja:)

Ilustracje są oszczędne w kolorystyce, utrzymane w tonacji czarno-białej i odcieniach szarości. Pod okładkami znajdują się barwne ilustracje przedstawiające jednego z piratów i jego statek.

Myślę, że warto podsunąć dzieciom serię „Czarnej bandery”.

Komentarze

joanna_czytelnik pisze…
Gdybym miała dzieci, pewnie już siedziałyby nad tą książką ;)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj