Przejdź do głównej zawartości

Tydzień z...

literaturą fantastyczną:
Na półkach znalazłam:

  1. C.M. Valente. Opowieści sieroty.
  2. J. Ćwiek. Kłamca 2. Bóg marnotrawny.
  3. M. Wójtowicz. Podatek.
  4. D. Koontz. Prędkość.
  5. D. Koontz. Kątem oka.
Jak widać, trzy książki są biblioteczne - na "Podatek" czaiłam się już od dawna, ale nie mogłam trafić. Koontz jest efektem wrażenia, jakie wywarła na mnie książka o Trixie. O Ćwieku chyba pisać nie muszę - entuzjastyczna recenzja pierwszego tomu chyba wystarczy? "Opowieści sieroty" trafiły do mnie w podarunku i to, że jeszcze ich nie przeczytałam, budzi we mnie wyrzuty sumienia;)

Komentarze

mandżuria pisze…
Żadnej z tych powieści jeszcze nie czytałam, ale i na mnie czeka "Opowieść sieroty" na półce, a z tego co słyszałam, jest to książka napisana przepięknym językiem i warta każdej chwili nad nią spędzonej. Mam nadzieję, że tak właśnie jest :) Miłego czytania!
Monika Badowska pisze…
Mandżurio,
a może i u siebie zrobisz czytanie tematyczne z "Opowieściami sieroty" w roli głównej? Zapraszam:)
Procella pisze…
"Opowieści sieroty" to książka absolutnie niezwykła, rzadko zdarza się czytać coś tak magicznego.
Anonimowy pisze…
przynajmniej raz mi nie szkoda że nie mogę się podczepić do planu czytelniczego :)
NIE ZNOSZĘ FANTASTYKI !
Lina pisze…
Niestety nie czytałam, żadnej z tych książek :( Za to polecam Koontz'a "Szepty", wg mnie jest niesamowitą lekturą :)
Pozdrawiam!
Monika Badowska pisze…
Lina,
obiecałam sobie, że będę czytać książki Koontza napisane od chwili, gdy miał psa, czyli od 2000 roku:)Jak to zrealizuję to może wrócę do lat wcześniejszych:) Dzięki za podsunięcie tytułu:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj