Przejdź do głównej zawartości

The Tjong-Khing. Gdzie jest tort?



Wydane przez
Wydawnictwo EneDueRabe


Lubię oglądać nowe książki. Przy oglądaniu – wyłapuję niektóre frazy będące zachętą do lektury, podnoszące przyjemność czekania na czytanie.

Toteż wyobraźcie sobie moją konsternację, gdy podczas oglądania książki „Gdzie jest tort?” nie dostrzegłam żadnego tekstu. Z braku literek skupiłam się na ilustracjach.

Autor umieścił w swojej książce kilkunastu bohaterów. Śledzenie ich historii jest ciekawym i wymagającym skupienia procesem; kameleon łatwo wtapia się w tło, myszy uciekające przez góry i las są trudne do wytropienia, a przeszkadzające wszystkim małpy tworzą tak duże zamieszanie, że aż widoczne na, statycznym przecież, obrazku.

Gdy już opadło ze mnie zdumienie spowodowane brakiem tekstu doceniłam – bardzo – pomysł The Tjong-Khing’a. Książka „Gdzie jest tort?” jest dla dzieci w każdym wieku. Maluchowi opowiemy historie widziane na ilustracjach i będziemy z nim ćwiczyć koncentrowanie się na postaci. Nieco starsze dziecko będzie, na podbudowie ilustracji, opowiadać nam bajki. A i gimnazjalistę można nakłonić do ćwiczeń w konstruowaniu opowiadań pod pretekstem napisania bajki młodszemu rodzeństwu. Zatem „Gdzie jest tort?” to książka, która może towarzyszyć dzieciom od najmłodszych lat aż po prawie dorosłość;)))

Komentarze

Bazyl pisze…
Rodzic musi być wypoczęty, bo to książka dla niego wymagająca. Ja nie byłem i poległem, ale wkrótce do niej wrócę, bo pomysł uważam za przedni :)
Monika Badowska pisze…
Bazylu,
zgadzam się - wypoczęty rodzic (młodszego dziecka) musi być;)
m pisze…
A mnie się bardzo podoba ten opis ksiażki obrazkowej!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj