Przejdź do głównej zawartości

Powstanie '44 w komiksie. Antologia prac konkursowych.



Wydane przez

Wydawnictwo Egmont

we współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego

Tom będący wynikiem ubiegłorocznego konkursu zawiera trzynaście prac. Są to prace dojrzałe, operujące tylko ilustracją, są prace mocno dziecinne, co widać i w kresce i w sposobie prowadzenia narracji, są proste w wyrazie, oddające wiernie wydarzenia powstańcze, ale są i takie, których autorzy puszczają wodze fantazji wprowadzając elementy calkiem współczesne do czasów odległych od nas o lat sześćdziesiąt pięć.

Zadumiała mnie i zauroczyła owa różnorodność. Słabo znam świat komiksu i to raczej od strony Kajko i Kokosza, Kleksa, czy bohaterów stworzonych przez Papcia Chmiela, więc moje podekscytowanie tym, co może pokazać komiks było podczas lektury spore.

Ta lektura to mój wkład w pamięć o Powstańcach. Dziś mówi się, że ich ofiara była niepotrzebna, a decyzja o rozpoczęciu Powstania nieracjonalna. Alemoże oni kochali Polskę bardziej niż my dziś możemy sobie wyobrazić?

Komentarze

aklat pisze…
Chetnie bym przeczytała ten komiks, to jakies świeże wydanie? Ciekawa jestem czy bedzie dostepne w bibliotece.
Mam nadzieje, że ludzi, którzy tak myśla jest niewielu.
Monika Badowska pisze…
Aklat,
wyszło w tym roku. Teraz ogłoszony jest III już konkurs - info na stronach Muzeum Powstania Warszawskiego.
Nemo pisze…
Sprawa zasadności wybuchu Powstania Warszawskiego budzi i jeszcze długo będzie budziła kontrowersje, częściowo z tego powodu, że nie wszystkie kwestie wyjaśniono, jednak także z powodu długotrwałej, antypowstańczej propagandy prowadzonej przez cały okres PRL - u i po nim, czasem, przez tych samych historyków, którzy dawniej przekonywali, że powstanie zrobiono "na złość" Rosjanom, a później, że "bez koordynacji" z aliantami itp. Pomija się tu milczeniem takie kwestie jak;
- silna zachęta ze strony Rosjan do powstania ( łącznie z obietnicami pomocy)
- bojowe nastawienie ludności Warszawy ( nic dziwnego, bo pod miastem widziano już ruskie czołgi)
- niemiecki zamiar wysiedlenia ludności i wykorzystania młodzieży do prac fortyfikacyjnych ( jej los byłby zapewne tragiczny, bo zgodnie z niemieckimi ustaleniami, związanymi min. z tzw. "Planem Pabsta" ludność Warszawy miano "zredukować" do 500 tys. Stale rozbudowywany "KL Warschau" pracował pełną parą, zginęło w nim od kilkudziesięciu tysięcy do ok. 200 tys. Polaków. Nb. to też skądinąd b. kontrowersyjna sprawa, potwierdzenie ilości ofiar na więcej niż kilkadziesiąt tys. stanwiłoby jeden z ważniejszych argumentów za koniecznością powstania. Śledztwo w tej sprawie się toczy, zabrano je warszawskiemu oddziałowi IPN, oddano do IPN w Łodzi, po czym ponownie przekazano Warszawie( w 2007 roku).
Do tego dochodzą badania "tła" powstania, z których wynika, że Polacy mieli prawo liczyć na konkretną pomoc w większym zakresie, niż do tej pory uważano ( od aliantów) ( J. Zawodny, J. Garliński, W. Roszkowski i A. Cubała). W niektórych pozycjach stawia sie sprawę bardzo ostro ( Artur Bliss-Lane „Widziałem Polskę zdradzoną”), pisał też o tym polityk amerykański G. F. Kennan ( w swoich pamiętnikach wydanych w 1967 r.). Najnowsze badania wykazują, że powody z jakich Powstanie Warszawskie wybuchło, mogą być dużo bardziej racjonalne, od tych, jakie do tej pory przypisywano dowództwu AK. Widać, jak powoli zmienia się "moda" na przedstawianie powstania ( symptomatyczny jest np. wydźwięk poświęconej temu pozycji prof. N. Daviesa "Powstanie 44". i fakt uznania jej przez wiele polskich uniwersytetów, za lekturę obowiązkową lub uzupełniającą dla studentów).
Caitri pisze…
Muszę rozejrzeć się za tym zbiorem, może być ciekawie.
Monika Badowska pisze…
Nemo,
dziękuję za komentarz:)

Caitri,
:)
Nemo pisze…
Jestem historykiem, noblesse oblige :)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj