Przejdź do głównej zawartości

Niedzielnik nr 11


W lewej szpalcie bloga, pod listą wydawnictw, znajdziecie linki do czasopism, które wkrótce będą gościły na blogu. Jedno z nich, widoczne na zdjęciu poniżej, przedstawię już wkrótce.
Chcę Wam powiedzieć, że marzenia się spełniają. Trzeba jednak, aby dopełniono dwóch rzeczy - marzenia muszą być realne i musi istnieć osoba, na przykład taka cudowna jak moja Siostra, która w realizacji marzeń pomoże. Dowód zobaczycie na zdjęciu:
Czy wracacie do książek już raz (albo więcej niż raz) przeczytanych? Ja w chwilach, gdy nie mogę się skupić na niczym nowym, podczytuję stronę lub dwie jednego z tomów "Autobiografii" Joanny Chmielewskiej. Czasami jednak tęsknię za czymś, co już znam, ale czytałam dawno i czuję, wręcz namacalną, potrzebę pouczestniczenia w świecie, do którego zaprosił czytelników pisarz. Wspominam o tym, bo zatęskniłam za sagą o Wiedźminie. A skoro Sapkowski, to i czarny kot*...
Jako swoiste uzupełnienie do recenzji książek Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk "Mariola, moje krople" i Edwarda Redlińskiego "Nikiformy" przedstawiam Wam zdjęcie kartki na mięso dla jednej dorosłej osoby z sierpnia 1989 roku oraz zdjęcie metki pralki kupionej 37 lat temu.


Dla zdyscyplinowania samej siebie i dla uświadomienia sobie, jak dużo interesujących książek przeczytałam:-) uzupełniłam zakładkę "wyzwania czytelnicze" o tytuły książek, które podczas wyzwań przeczytałam i które zamierzam przeczytać. Dzięki temu mogłam pokusić się o refleksję dotyczącą mojego zaangażowania w akcje czytelnicze. I taką, że z przyjemnością wróciłabym do wyzwania miejskiego. Jeśli komuś te spisy lektur pomogą w podążeniu nowymi literackimi ścieżkami - ucieszę się:)

* Wbrew pozorom to nie makieta.

Komentarze

Niegdyś, kiedy jeszcze Chmielewska była Chmielewską, potrafiłem jednego dnia skończyć jej książkę, a następnego zacząć od nowa. Teraz już tylko czasem sięgam po raz kolejny po jakiegoś pewniaka na poprawę nastroju.
Monika Badowska pisze…
Zacofany.w.lekturze,
"Autobiografia" (szczególnie pierwsze tomy) są w moim odczuciu pewniakiem:)))
Ale po jakimś ósmym razie trzeba sobie zrobić przerwę na mniej więcej piętnaście lat:)
Monika Badowska pisze…
Zacofany.w.lekturze,
ale ja nie czytam od deski do deski. Otwieram na przypadkowej stronie, czytam gag lub dwa i odstawiam książkę na półkę:) I nie muszę czekać 15 lat;)
A mowy nie ma, ja jestem maksymalista i nie lubię się rozdrażniać takim podczytywaniem, poza tym jedna-dwie strony nie działają u mnie terapeutycznie:)
Anna M. pisze…
super - jestem ciekawa zwłaszcza przeglądu czasopism. szukam od jakiegoś czasu czegoś dla siebie i to, co było na rynku do tej pory ogólnodostępne, jest albo za bardzo biznesowe (do branży wydawców), albo za bardzo naukowe. w moje potrzeby jak na razie najlepiej trafia Bluszcz, chociaż też nie do końca, pisze się tam dużo o najbardziej popularnych książkach.
slonce pisze…
...kartka na mięso przez długi czas służyła mi jako zakładka do książek, dopóki nie "zwróciłam" jej razem z książką do biblioteki!
Anonimowy pisze…
Czytam prawie tyle samo powtórek, co nowości. Bardzo lubię wracać do już przeczytanych książek wielokrotnie. Sporo Chmielewskich, niektóre kryminały Christie, większość Pratchetta i Austen czytałam już ponad 10 razy (w porywach do jakichś 25-40 jak sądzę). Na wzór Mamonia wiem, ze coś mi się podoba dopiero jak to znam. Zazwyczaj mam większą radochę z powtarzania starych lektur niż z czytania nowych. :)
Monika Badowska pisze…
Zacofany.w.lekturach,
u mnie działają - w opowiastkach autobiograficznych jest moc;)))

Anno,
mnie "Bluszcz" przestał odpowiadać po 3 lub 4 numerach. Długo nie czytałam nic poza "Nowymi książkami", ale postanowiłam się zainteresować różnymi tytułami, które trudno znaleźć w każdym kiosku, czy nawet każdej bibliotece:)

Słońce,
szkoda wielka - to ważne pamiątki.

Ysabellbooks,
jak to dobrze, że istnieją kody kulturowe, które Tobie pozwalają wsponieć Mamonia, a mnie pozwalają zrozumieć o co Ci chodzi:-) Ja Pratchetta wciąż poznaję - nie przeczytałam jeszcze wszystkiego (ze zgrozą stwierdzam, że ostatnią książkę rok temu!)Chmielewska jest dobra zawsze, Christie też, a poza tym dobrą rozrywkę zapewnia mi Gerald Durrell:) I cieszę się, że nie tylko ja czytam to, co już znam:)
anek7 pisze…
Wiejska nauczycielka wita nauczycielkę prowincjonalną:)

Ja też mam takie książki, prawie już znane na pamięć, ale kiedy dopadnie mnie ogólne zniechęcenie i zdołowanie to sięgam po Chmielewską właśnie (obojętnie co, po 3, góra 5 zdaniach chichotam jak wariatka), "Błękitny zamek" L.M. Montgomery lub "Marię i Magdalenę" M. Samozwaniec...
Monika Badowska pisze…
Anek,
witaj:)
Dobrze wiedzieć, że nie tylko ja przeganiam smutki powrotem do lektur poprawiających nastrój:)
Lirael pisze…
Zdjęcie Twojego asystenta porządkującego (?) ze skupieniem kolekcję książek Sapkowskiego rewelacyjne!
Monika Badowska pisze…
Lirael,
dziękuję:) To asystentka o wdzięcznym imieniu Pirania:)))
Irena Bujak pisze…
Często lubię wracać do czegoś co kiedyś czytałam ;)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj