Przejdź do głównej zawartości

Rafał Witek. Zmyślone historie.


Wydane przez
Wydawnictwo Telbit

Powiało świeżością:) Książka Rafała Witka o dziewczynce zwanej Dzidzią wymyka się klasyfikacyjnym podziałom. Wszak nie bez przyczyny "Zmyślone historie" otrzymały nominację do Nagrody Edukacja XXI podczas 23. Targów Książki Edukacyjnej.

Dzidzia jest uczennicą I "d", mierzy 123 centymetry wzrostu, ma rodziców, Starszą Siostrę, Ciocię Zochę i Lalkę. Codzienne życie Dzidzi jest urozmaicane rozmowami z Lalką, szkolnymi atrakcjami oraz przyjaźnią z nową uczennicą I "d" - Karoliną, zwaną Kaszoliną. Pewnego dnia do pokoju Dzidzi wpada przywiana przez wiatr kartka z wierszem:

Mam zeszyt, a w tym zeszycie,
Kiedy już śpicie,
Notuję skrycie
O czym myślicie
(Bo to jest zeszyt do myśli).

Dzidzia i Lalka biegną do mężczyzny, który siedząc na dachu sąsiedniego domu wypuszcza z maszyny do pisania kolejne kartki z wierszami. I tak oto zaczyna się obecność Pisarza w świecie dziewczynki. Wyobraźnia bohaterek książki pod wpływem rozmów z Janem Zmyślonym pracuje intensywnie, a ich pomysły wytrącają myśli czytelnika z utartych ścieżek.

Podoba mi się historia Dzidzi i jej najbliższych. "Zmyślone historie" są ciepłe i pokazują, że myślenie - wymyślanie nie jest bolesne, a sprawić może dużo frajdy. Książka Rafała Witka przedstawia także rodzinę, która jest oparciem dla dziecka, rodzinę, która swoją serdecznością i miłością wspiera dziecko w odkrywaniu siebie i świata. Podoba mi się.

Komentarze

Ola pisze…
Powiem tak: gdybym miała z 8 lat mniej na pewno bym po tą książkę sięgnęła :D
Pozdrawiam :)
Monika Badowska pisze…
Ola,
ech myślę, że książki o tym, że dzięki bogatej wyobraźni świat jest ciekawszy można czytać zawsze, bez względu na to, ile ma się lat:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj