Przejdź do głównej zawartości

Szkolne wspomnienia

Obraz
Autor:













Etykiety:

Komentarze

joan-www.bloog.pl pisze…
Piękna szkoła. Dlaczego wspomnienia? czyżby to była Pani szkoła?
poniedziałek, maja 26, 2008
Prowincjonalna nauczycielka pisze…
Pani Joanno, to szkoła, w której zakończyłam podstawówkowę edukację. Dołączyłam do społeczności szkolnej pod koniec 6 klasy i zostałam aż do końca. Mieliśmy nawet hymn szkoły:

Gdy nad zeszytem schylam głowę,
nad podręcznikiem skupiam myśl, wiem, że to dla Niej,Ojczyzny mojej,
swój umysł wytężam dziś.
Śladami Mistrza Kopernika
pchnąć chcemy ziemski glob
na to, co z niebem gdzieś się styka
.... (zapomniałam frazy).
Szkoła to nosi jego imię
i uczy nas jak żyć
kochać rodzinną, swoją ziemię
dobrym i mądrym być.

Prawda, że ładnie?;)))
wtorek, maja 27, 2008
joan-www.bloog.pl pisze…
No tak. Brzmi dumnie i dostojnie. Tylko,jak przypuszczam, dopiero teraz z perspektywy czasu doceniła Pani treść. Gdy się jest dzieckiem absolutnie nie przywiązuje się do tego wagi... a może się mylę? :-))
Pozdrawiam i czekam na warszawskie zdjęcia
wtorek, maja 27, 2008
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Autor:
Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę
10 komentarzy
Czytaj dalej »

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Autor:
Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj
2 komentarze
Czytaj dalej »