Jakub Małecki. Święto ognia.
Święto ognia to historia rodziny. Jest Tata, który nade wszystko kocha swoje, już przecież dorosłe, córki i który z jeszcze większym ogniem kochał swoją żonę. Jest Łucja, która na pierwszym spotkaniu z baletem usłyszała coś, co pokutuje w niej do dziś i co sprawiło, że wciąż ćwiczy więcej, dba o siebie i walczy z oporem jaki zdarza się jej stawiać ciało. Jest i Anastazja, której życie wiąże się z tym, że ciało nie słucha jej wcale, ale za to duchem jest silna i stworzona, by osiągać wiele. Obydwie młode kobiety dążą do osiągania własnych sukcesów w przełamywaniu tego, co je ogranicza.
I wiecie... Czytałam to i miałam wrażenie, że choć fabuła jest ważna, i postaci w powieści też, to o wiele ważniejsze są emocje, wątki niedopowiedziane, klimat, dla którego tata i jego córki są elementem wypełniającym, służącym do tego, by go uwypuklić.
Święto ognia zostawia ślad. Każe sobie zadawać pytania. Przenicowuje nasze spojrzenie na rzeczywistość. Pokazuje, że nasze życiowe wybory - nie zawsze zrozumiałe dla innych - mają prawo być naszymi, bo to my poniesiemy w najpełniejszy sposób ich konsekwencje.
Nie miałam przyjemności czytać dotychczas książek Jakuba Małeckiego, ale po tej lekturze wiem, że sięgnę po jego wcześniejsze powieści. Polecicie od czego mam zacząć?
4 komentarze:
proponowałabym zacząć od "Rdzy". chociaz czytałam ją parę lat temu, nadal siedzi mi w głowie. chyba tak samo, jak w wypadku tej, chodzi w niej o emocje bardziej niż o bohaterów i ich faktyczne "akcje". na pewno się Pani spodoba
pozdrawiam,
ola wolna
myslizaczytanej.pl
Dziękuję serdecznie za polecajkę. Znalazłam w audiobooku, będę słuchała:-)
Czytałam „Horyzont”, „Saturnina” i „Dygot”. Wszystkie świetne. M. Ferenz
Pani Malwino,
apetyt rośnie:-)
Prześlij komentarz