Adam Kay, Twoja anatomia.
Maria Konopnicka, Na jagody.
Beata Sarnowska, Koci zaułek. Marzenie Oli / Agnieszka Mielech, Emi i Tajny Klub Superdziewczyn. Kociaki adopciaki.
Bartłomiej Świderski, Anna na tropie tygrysa.
Tomasz Stawiszyński, Misja Sowy. Tosia, Franek i sekrety filozofii.
Oskar Kroon, Fakty o tatusiach.
Monika Utnik. W deszczu, czyli co się dzieje kiedy pada. Po ciemku, czyli co się dzieje w nocy.
Aneta Jadowska. Franek i Finka. Szczwane sztuczki.
Christopher Ives, Zen wędrowny.
Marta Kisiel, Bazyl i Licho
Z Targów Książki w Warszawie (tak, tych dawno temu, w maju) wracałam ze zbiorem opowiadań Marty Kisiel. Wracałam także z rotawirusem, co miało pewien wpływ na to, czemu tak późno piszę o tej książce. Przeczytałam, ale nie byłam w stanie poskładać myśli, a potem pochłonęło mnie życie. Na szczęście, trafiłam na akustyczna wersję książki, a gdy tylko jej wysłuchałam, dostrzegłam znaczenia, których nie zauważyłam wcześniej i uznałam, że czym prędzej powinnam Wam o tej książce powiedzieć.
Pamiętnik z Aniołem Stróżem, tekst i opracowanie Lidia Miś
Dorośli mają do wyboru planery, notatniki z pytaniami pozwalającymi na poznawanie siebie, własnych potrzeb, zapisywanie ważnych dla siebie cytatów, myśli, terminów. Co mają dzieci? Cóż, dla nich rynek planerów czy dzienników jest uboższy niż ten kierowany do dorosłych osób. Ale nie jest pusty. Wśród propozycji znajduje się i ta - Wydawnictwa Dreams - "Pamiętnik z Aniołem Stróżem".
Liane Moriarty, Niedaleko pada jabłko.
Sophie Scherrer, Mała Nina i wakacje
Pamiętacie jaka była awantura o Małą Ninę, gdy kilka lat temu wydano pierwszy tom? Mam nadzieję, że w drugiej części nikt nie dopatrzy się czegoś, co ponownie poruszy środowiska najróżniejsze, a książka - zamiast stać się kością niezgody - będzie po prostu dobrą wakacyjną lekturą dla młodszych nastolatek.
Nina nie może się doczekać wakacji i szalonych przygód z przyjaciółką. I choć nieco się sprzeczają o to, która z nich byłaby lepszą Pipi Pończoszanką, to jednak przyjaźń dziewczynek jest silniejsza niż niesnaski, a jej moc można dostrzec, czy to obrywając wiśnie z ulubionych drzew rodziców Luizy i sprzedając je za bardzo duże pieniądze (zdaniem dziewczynek) lub bezcen (zdaniem rodziców), czy też podczas wspólnego wyjazdu na Fohr. Bo tam też można oddać prym wyobraźni i doceniać każdą chwilę.
Nina to rezolutne dziewczę. Gdy o niej czytam widzę swoją młodszą siostrę, oczywiście z czasów, gdy była w wieku Niny. Nieposkromniony apetyt na życie, śmiałość, przebojowość i silne przywiązanie do osób bliskich, to kilka słów, którymi najpełniej można scharakteryzować bohaterkę książki Sophie Scherrer.
Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przedstawić "Małej Niny" Waszym dzieciom, to zachęcam do zrobienia tego. A może i w Was po przeczytaniu jej wakacyjnych przygód pojawi się chęć na zrobienie czegoś śmiałego i nietypowego w nadchodzących letnich dniach?
Makoto Shinkai, Naruki Nagakawa, Ona i jej kot
Bardzo lubię książki z "Serii z żurawiem" - są niespieszne, dające do myślenia, inne niż te, o których zapominamy niemalże zaraz po odwróceniu ostatniej kartki. Tytuł z kotem przykuł moja uwagę, a gdy zaczęłam czytać przeniosłam się do innego świata.
Cztery koty towarzyszące czterem kobietom. Lecz to nie kobiety odkrywają łączące ich powiązania, a ich czterołapni przyjaciele. Każda z historii ma w sobie dwugłos: człowieczy i koci, dwugłos mówiący niby o tych samych sprawach, ale z zupełnie innej perspektywy, pokazujący świat innych radości i lęków, odkrywający przed czytelnikami sens codziennych rytuałów, przyjemności i pokazujący obawy i negatywne skutki jakie przynoszą braki w komunikacji.
I choć trudno orzec, czy to bardziej kobiety opiekują się kotami, czy koty kobietami, trudno zdecydować kto za kogo czuje się bardziej odpowiedzialny, to wkracza się w świat tych opowieści z przyjemnością i zadumą.
Dla mnie - osoby od kilkunastu lat dzielącej dom z kotami, to książka szczególnie prawdziwa. Także i w moim życiu były momenty, że to czułam się zaopiekowana przez koty, że to one o mnie dbały, mrucząc do snu.
Jeśli lubicie koty i macie je na co dzień - być może odnajdziecie w "Ona i jej kot" cząstkę siebie.
Zachęcam do podróży literackiej.
Ewa Nowak, Dzień wszystkiego
Majkę wychowuje tata i albo z tego powodu, albo z działań samoograniczających, dziewczyna ma sztywno wyznaczone zasady tego, co może, a czego nie. Gdy w szkole, tuż po wyjściu ze szpitala po niefortunnej wizycie w cyrku, przekonuje się, ze jej przyjaciele, nie są już przyjaciółki, spotyka niezwykłą dziewczynę. Zuri ma ufającą jej mamę, zwariowany styl życia, a przede wszystkim - kocha zwierzęta i oddaje im cały swój czas. To, że jej mama z przyjaciółmi prowadzi lecznicę weterynaryjną, jedynie wzmacnia ów fioł dziewczyny i uławia oddanie zwierzętom.
Zderzenie dwóch światów - poukładanej i działającej w sztywno określonych ramach Majki i żywiołowej, ekspresywnej i śmiałej Zuri, pozwala tej pierwszej na dostrzeżenie tego, że można żyć inaczej. Z osoby ostrożnej wobec zwierząt Majka, zaangażowana z każdym dniem coraz mocniej w pracę lecznicy i działania prozwierzęce, staje się odważną, walczącą o dobro zwierząt młodą osobą. A odwagę zdobytą w działaniach na rzecz zwierząt, zaczyna - nieśmiało, ale jednak - wcielać w życie także w innych jego obszarach. I wychodzi jej to na dobre.
Rewelacyjna książka, polecam gorąco.
Wojciech Cesarz, Katarzyna Terechowicz, Zapiski wrednego kota
Serię książek o Winterze wypatrzyłam już dawno temu i czytam każdy z kolejnych tomów opisujących przygody psio-kocio-ludzkiej rodziny. Bo choć wszystko zaczęło się od malamuta Wintera, to ewoluowało, rozrastało się, pojawiały się nowe osoby (ludzkie i zwierzęce), aż wreszcie dochodzimy do tego, że w najnowszym tomie serii pisanej przez Wojciecha Cesarza i Katarzynę Terechowicz, narratorem jest kot o wdzięcznym imieniu Marian.
Krótkie historyjki opowiadane przez Mariana pokazują cały wachlarz zachowań, które każdy z współmieszkańców kotów doskonale zna. A to to, że czas na jedzenie jest zawsze, a to to, że kot bywa tam gdzie chce i nikt nie będzie mu mówił, że ma być gdzie indziej, a to to, że Egoiści (czytaj ludzie) są dziwni i kompletnie nie rozumieją kocich potrzeb. O relacjach z psami nawet nie warto wspominać, bo to z punktu widzenia Mariana, barbarzyńcy ;-)
Jak zwykle podczas lektury książki tych autorów czułam podziw za trafność spostrzeżeń i odczuwałam przyjemność z ironii skrytej pod zwierzęcymi opowieściami. Lubię i polecam :-)
P.S. Do polecanek dołącza moja siostrzenica, która skrupulatnie gromadzi kolejne tomy historii Wintera i jego rodziny. Od 2011 roku :-)
Ewa Nowak, Błahostka i kamyk
Czasami zaślepieni poczuciem własnej krzywdy nie dostrzegamy tego, co dzieje się wokół nas. Nie zauważamy emocji i doświadczeń nawet bliskich nam osób. W takiej sytuacji jest nastoletnia Marlena. Po śmierci rodziców mieszka z dziadkiem, a każde wakacje spędza u brata Taty i jego najbliższych, w Kanadzie. Dzieli swoje życie na Polskę i Kanadę, miłość rodzinną między dziadka, a stryja i stryjenkę, a jednak gdy zaczyna się zastanawiać nad sobą i swoja dojrzałością, dostrzega, że skupiona na własnym poczuciu winy zamknęła się w kokonie ograniczającego ją egoizmu.
Ewa Nowak świetnie pokazała przemianę jaka staje się udziałem Marleny i różnice między młodzieżą kanadyjską i polską. Obecność dziewczyny, wśród starszych od niej młodych ludzi, na obozie otwiera jej oczy na nowe doznania i pozwala spojrzeć w inny niż dotychczas sposób na sprawy, które wydają się oczywistością.
Świetna powieść, warto przeczytać.
Joanna Jagiełło, Popękane życie
Gdy rodzice się kłócą, a potem rozstają, w życiu dzieci jest najwięcej niewiadomych. Bo o ile dorośli zauważają zmiany jakie zachodzą w ich wzajemnej relacji - są wszak motorami owych zmian - tak w przypadku dzieci sytuacja jest o wiele bardziej skomplikowana. One nie widzą, a potem często unikają widzenia przeczuwając, że wkrótce staną przed dylematem lojalności wobec jednego z rodziców.
W podobnej sytuacji znaleźli się Laura, Leo i Lena, młodzi bohaterowie książki Joanny Jagiełło. Najstarsza z nich, Laura, wraz ze stresem związanym z przygotowaniami do matury i dalszą edukacją, dostaje od rodziców pakiet wzajemnych oskarżeń i kociołek niechęci. Dziewczyna próbuje sobie z tym poradzić, próbuje też zwracać uwagę na młodsze rodzeństwo, a szczególnie na siostrzyczkę. Gdy rodzice, po rozstaniu, wchodzą w nowe związki, sytuacja staje się na nowo skomplikowana, ale też nieco bardziej, w pozytywnym znaczeniu, rozwojowa. Tylko czy to da Laurze poczucie bezpieczeństwa na tyle mocne, by umiała wybrać co chce zrobić dalej ze sobą? Ciekawie sportretowany jest nastoletni Leo - jeszcze niby dziecko, a już aspirujący do miana (prawie) dorosłego. Przyjmuje zupełnie inną niż starsza siostra taktykę radzenia sobie z kwestią rozpadu ich rodziny - jest zagubiony, czuje się samotny i podejmuje działania autodestrukcyjne.
"Popękane życie" to doskonała powieść, w której młodzi ludzie w sytuacji rozwodu rodziców będą mogli przejrzeć się jak w lustrze i która ich rodzicom podpowie, jak ich rozstanie mogą postrzegać i przeżywać ich dzieci.
Rashimi Sirdeshpande, Forsa
Książka podzielona jest na sześć rozdziałów, w których w prosty i szalenie przekonujący sposób Rashimi Sirdeshpande wyjaśnia czym są pieniądze, jak je zarabiać, jak wydawać, oszczędzać, pomnażać i co ciekawe - dzielić się nimi z innymi. Ten ostatni rozdział zaskoczył mnie najbardziej, ale też wybrzmiał mocno pozytywnie.
Czytałam książkę o forsie żałując, że gdy dorastałam coś takiego nie wpadło w moje ręce. Być może wówczas pozbyłabym się wielu obciążających przekonań na temat związku człowieka z pieniędzmi i poznałabym podstawy rozsądnego, dającego dobre efekty w życiu, nimi gospodarowania. Wszak z książki byłoby łatwiej niż podczas eksperymentów i to - jak się domyślacie - nie zawsze udanych.
Gorąco polecam Wam tę książkę - "Forsa" to cos co warto podarować młodemu pokoleniu.