Z czytaniem Kalicińskiej jest u mnie dziwacznie, gdyż nie udało mi się jeszcze przeczytać książki odwierającej cykl. "Miłość nad rozlewiskiem" to kontunuacja historii ludzi, którzy z własnego wyboru porzucili wielkie miasta i zamieszkali gdzieś na Mazurach, w małej miejscowości i którzy z tego wyboru uczynili swój atut. W trzeciej części cyklu widać nadmierne podkreślanie wyższości życia wiejskiego (takiego, jakie prowadzi Gosia, Paulina, Janusz... itp) nad życiem w Warszawie. Owa niechęć do stolicy powiewa niczym sztandar nad każdym rozdziałem powieści i może powodować irytację. Nieco nieprawdziwie skonstruowana jest postać Pauliny, dla której niespodziewana ciąża, po chwili oszołomienia, staje się czasem błogosławionym, a poród i pojawienie się na świecie dziecka - czasem euforycznej miłości i poczucia samorealizacji. Gdyby jednak pominąć to, na co narzekam, okaże się, że książka jest sprawnie napisanym czytadłem, opowieścią - sagą dla tych z nas, których korzenie zostały g