Przejdź do głównej zawartości

5+1

Och, cóż za intensywne dni! Od czwartku, 25 lipca, Kociokwik żyje odliczając chwile obserwacjami zwierząt, zmianami w ich zachowaniu, reakcjami na nowe i skupiając się na tym, aby wyprzedzać ewentualne niesnaski. Na szczęście tych nie ma. Ale od początku...


Kotów się Amber obawiała. Gdy stanęły zaciekawione nowym domownikiem w przedpokoju zatrzymała się, zerknęła i poprosiła całą sobą, żeby je jednak zabrać, bo ona chciałaby przejść. Pobiegła schować się do klatki i nie wykazywała żadnej chęci, by ją opuszczać. Tak bardzo nie, że aby zabrać ją na spacer trzeba było ją z tej klatki wyciągnąć. Pic i jeść dostawała tuż przed klatką - z lekka się wyczołgiwała, konsumowała to co w miskach i czym prędzej chowała się do wewnątrz. Gdy już, wyciągnięta, z przypiętą smyczą, znajdowała się poza mieszkaniem, spacerowała chętnie, acz na nieodległe ścieżki i z wyraźną radością powrotu do miejsca bezpiecznego, wbiegała po schodach.

W piątek odbyła się wizyta u PanDoktora. Psica idealna - dała się obejrzeć, zbadać, zważyć (20,4 kg), pobrać krew, dopiero przy żelu i głowicy podczas badania USG zaczęła protestować. Obraziła się i nie wzięła nawet podarowanego przez doktora ciastka. Badanie krwi potwierdziło wynik kosmicznie wysokiej fosfatazy. Podjęliśmy decyzję o jak najszybszej sterylizacji, umówiliśmy się na wtorek.


Ale póki nastał wtorek, to w poniedziałek powędrowałyśmy do psiej fryzjerki. Wykąpanie, wysuszenie i uczesanie Amber zajęło aż dwie godziny i z pewnością gabinet wyglądał po jej wizycie znacznie gorzej niż po wizycie choćby maltańczyka, który był przed nią. Może samo moczenie nie bardzo jej się podobało, ale gdy już wyszła czysta i puchata, to z dumnie podniesionym ogonem wracała do domu.



Podczas sterylizacji okazało się, że Amber miała cysty, usunięto guzy z sutków, a tak w ogóle to już powolutku zaczynały się objawy wskazujące na nieodległe czasowo ropne zapalenie macicy. Czas na adopcję i zabieg sterylizacji był idealny. Psica wróciła do domu w kubraczku, obolała i odmówiła wycieczek na spacery. Tak naprawdę lepiej poczuła się dopiero w piątek wieczorem. Po raz pierwszy zareagowała radością na zawołanie "Amber na spacer" i sama wyszła z mieszkania po przypięciu smyczy.


A co na jej obecność mówią koty? Kajtka Amber fascynuje. Zagląda do niej, sprawdza jak pachnie, łazi dookoła niej po legowisku, gdy psica śpi. Raz nawet zdarzyło się, że skorzystał z jej chwilowej nieobecności i gdy tylko poszła do kuchni aby się napić - zajął jej miejsce. Podobnie ciekawa jest Miya. Obwąchuje psa, z radością podbiega do jego miski licząc na to, ze może znajdzie się tam coś dobrego i dla niej. Druga strona jest też taka, że zaczęła częściej przychodzić dopominając się głaskania. Na jakieś dwa, może trzy dni, zawiesili z Kajtkiem szaleńcze gonitwy po mieszkaniu, ale widząc, że to raczej pies się odsuwa, a nie one muszą, czym prędzej do nich powrócili.


Sisi, Nusia i Ronda idealnie lekceważą psa. Do tego stopnia, że gdy kiedyś Amber w przypływie radości wskoczyła na łózko, by się na nim umyć, to Nusia, owszem podniosła głowę, żeby zobaczyć kto i co, ale czym prędzej odłożyła ją, by z westchnieniem zawinąć się w ciaśniejszy precelek. Zresztą, Nusia ma ważniejsze sprawy na głowie - wciąż się nie myje i jest raz w tygodniu kąpana w wannie. Protestuje już coraz mniej, jakby dla porządku, a Miya - kot kochający wodę - ze zdziwieniem przygląda się całej operacji.


Przed nami odrobaczanie (całego stada, wiadomo), zabezpieczenie przed kleszczami, a później jeszcze szczepienie przeciw wściekliźnie i chorobom zakaźnym (tak, Amber opuściła schronisko bez tych wszystkich - zdawałoby się oczywistych - zabiegów). Oraz - mam żywą nadzieję, wiele przecudnych spacerów i wiele radości z domu pełnego zwierząt.


P.S. Mam kilka książek, z którymi chciałabym się rozstać; znajdziecie je klikając w obrazek:)

Komentarze

Pies w Swetrze pisze…
Pisałam na FB o cenę wywoławczą za Syna wiedźmy, ale ja nie umiem w te fejsbuki się bawić, wolę tutaj.
Do kiedy licytacja?
Bo ja bym poprosiła za 25 PLN
Monika Badowska pisze…
Do środy, zaraz napiszę do Ciebie maila :)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj