Przejdź do głównej zawartości

Powrót po przerwie

Dawno mnie tu nie było, starałam się jednak być aktywna na Facebooku i Instagramie. Starałam to bardzo dobre słowo - bo koronawirus wyłączył mnie z czynności innych niż spanie na dłuższy czas;-) Na szczęście mam zwierzaki, które z ochotą mi towarzyszyły.

Gdy już poczułam się lepiej, sporo czytałam. A gdy już wreszcie mogłam wyjść z domu - chodziłyśmy z Amber na kilka spacerów dziennie, niedługich, nieodległych, ale częstych, które w idealny sposób pozwoliły mi na odbudowanie kondycji.

Czas spędzony w mieszkaniu pokazał mi jak istotne jest stworzenie domu. Nie posiadanie czterech ścian, ale zbudowanie z drugim człowiekiem (i zwierzętami - wiadomo) Domu - opoki, miejsca, które jest ważne, w którym czujemy się bezpiecznie, do którego wracamy z przyjemnością i w którym przebywamy także z przyjemnością.

Oprócz powrotu do bloga, wróciłam też do pracy. Zapraszam Was już na spotkanie w najbliższą sobotę:


[Spotkanie zostało odwołane, odbędzie się w innym terminie.]

Mam nadzieję, że dopisuje Wam zdrowie. Ślę ciepłe myśli :-)

Komentarze

Leacathy pisze…
U nas na szczęście w domu na zdrowie nie możemy narzekać (w sensie na covid), ale niestety bliżsi i dalsi znajomi chorowali i różnie to przechodzili.
Życzę Ci zdrówka, mnóstwa energii i omijanie z daleka tego paskudztwa.
Monika Badowska pisze…
Dziękuję:-)
Zdrowia!

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...

Pożegnanie

Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...