Przejdź do głównej zawartości

Holly Bourne. To zdarza się tylko w filmach.


Audrey niegdyś uwielbiała romantyczne filmy. Niegdyś czyli jeszcze wtedy kiedy nie wiedziała, że tata założy nową rodzinę, w której ona i jej brat, będą funkcjonować na granicy dobrego smaku, a jej cudowny chłopak okaże się być nie tak cudownym chłopakiem? Może jeszcze przed tym, gdy musiała patrzeć na pogrążającą się w rozpaczy i alkoholu matkę, która nie umiała pogodzić się z odejściem męża? I przed tym, kiedy była jedyną osobą starającą się udźwignąć rozpad rodziny, podczas gdy jej starszy brat wygodnie zdezerterował do miasta odległego o godzinę jazdy od domu, na studia, a Milo spacerował z nową dziewczyną nie bacząc na to, że jego zachowanie wobec Audrey było i jest zdecydowanie niewłaściwe?

Szkoła i praca w kinie są dla dziewczyny na tyle absorbujące, by nie musiała zbyt szybko wracać do domu i spędzać w nim za dużo czasu. Gdy dodatkowo okazuje się, że kolega z pracy wraz ze swoimi przyjaciółmi, realizuje film o zombie, dziewczyna angażuje się. I nie tylko w film - również emocjonalnie w znajomość z Harry'm Liptonem.

To zdarza się tylko w filmach jest opowieścią o dojrzewającym uczuciu, rozsądku, który nie pozwala dać się skrzywdzić ponownie, szacunku do samej siebie i bliskości, którą dobrze z jest odkrywać z kimś komu ufamy. Historia skomplikowanego życia rodzinnego Audrey przeplata się z jej doświadczeniem dorastania, budowania własnej tożsamości, relacji z rodziną, przyjaciółmi i chłopakiem. 

Powieść Holly Bourne ma ciekawy wydźwięk. Spróbujcie, czy się Wam spodoba.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj