Przejdź do głównej zawartości

M.C. Beaton. Agatha Raisin i... (tom 12, 13, 14)

Wydane przez
Wydawnictwo Edipresse Polska

Potrzebuję ostatnio książek lekkich i niezobowiązujących, acz zajmujących. Mam za sobą wiele lektur, które czekają na to, by Wam je przedstawić, wiele, które czekają na to, bym i ja mogła je poznać, ale moja kondycja pozwala na czytanie tego, co - po prostu - sprawia mi przyjemność i sprzyja relaksowi. Tak właśnie jest z książkami o Agacie Raisin.

Agatha Raisin porzuciwszy karierę w agencji reklamowej i tym samym Londyn próbuje zadomowić się w niewielkim miasteczku Cotswolds. Samotne życie bywa jednak nudnawe, uprawianie ogrodu wydaje się być zbyt banalne, a koty - choć miłe - nie zapewniają wystarczających rozrywek. Ich dostarcza rozwiązywanie tajemnic kryminalnych, bo dziwnym (i szczęśliwym dla Agathy) przypadkiem okolica Cotswolds obfituje w intrygujące wydarzenia idealne dla detektywów amatorów.

"Agatha Raisin i zemsta topielicy" pokazuje, że czasami pierwsze wrażenie bywa słuszne, a biała suknia ślubna nie zawsze oznacza radość. Nie bez znaczenia w tym tomie opowieści jest blond peruka, klub, magia telewizji i rzeźnia.

"Agatha Raisin i śmiertelna pokusa" odsłania prawdę o tym, że wykonywany zawód nie jest zawsze tożsamy z osobowością osoby, która go wykonuje, a umiejętności manipulowania ludzi bywają czasami niewyobrażalnie groźne.

"Agatha Raisin i nawiedzony dom" zmusza bohaterkę do podejmowania prób przyłapania ducha, pogłębiania wiedzy o historii okolicy, w której mieszka oraz wystawia ja na pokusy nie mające nic wspólnego z duchami, a raczej z emocjonalną (i nie tylko) bliskością z sąsiadem.

Przede mną kolejne trzy tomy czekające na półce, a obok nich stoją pierwsze tomy kolejnej serii autorstwa M.C. Beaton - Hamish Macbeth. Już się cieszę na lekturę:-)

Komentarze

Dabarai pisze…
Polecam serię o Hamishu Macbethcie, strasznie lubię te książeczki, a jest co wydawać, bo to spooooora seria. Natomiast z Agathą Raisin mi nie po drodze. :)
Unknown pisze…
Właśnie niedawno przytargałam kilka tytułów z Agathą Raisin od przyjaciółki. Lubię takie lekkie, niezobowiązujące lekturki, odprężają, relaksują i resetują człowieka:)
kasiaszara pisze…
Taak, Agatha Raisin da się lubić, aczkolwiek jest tam specyficzny klimat i dlatego rozumiem, gdy ktoś mówi, że niespecjalnie... Natomiast Hamisha Macbetha przeczytałam na razie 2 tomy, i zamówiłam prenumeratę, bo polubiłam bardzo :) ma jakiś wdzięk, którego w Agacie nie ma..
Franca pisze…
Jakim cudem nie przeczytałam jeszcze ani jednej książki Agaty Christie?
Monika Badowska pisze…
Dabarai,
podsycasz moją ciekawość:-)

Magdo,
:-)

Kasiaszara,
hm, jesteś kolejna kusicielką :-)

Franca,
ale my tu nie mówimy o Agacie Christie:-)
przynadziei pisze…
prawda, że całkiem fajnie się czyta? Zbieram od początku! i drugą serię też!
Unknown pisze…
Uwielbiam Agathę, a zwłaszcza jej nietuzinkowy charakterek :D Książki M.C. Beaton czyta się zadziwiająco szybko, pewnie dlatego, że to łatwy, lekki i przyjemny język,ciekawe zagadki kryminalne, przerysowane tło społeczne. I na dodatek to wszystko jest zabarwione dużą dozą ironii.

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj