Przejdź do głównej zawartości

J. Ryan Stradal. Smak chili, smak życia.


Lubię książki o jedzeniu, choć muszę mieć odpowiedni nastrój do ich czytania. Może bliższe są mi te, które tylko marginalnie nawiązują do kulinariów, niż te przepełnione przepisami; ze względu na sposób odżywania i tak nie skorzystam z większości przepisów;)

Lars Thorvald, doskonały kucharz, miał równie - jego zdaniem - doskonałą rodzinę. Cynthia, jego żona była sommelierką, a ich cudowna córeczka, Eva, z niemowlęcia stawała się dzieckiem pod czujnym spojrzeniem i troskliwą opieką ojca. Matka, niezbyt garnąca się do życia rodzinno-matczynego, pewnego dnia zniknęła z życia Larsa i Evy, pozostawiając ich dwoje swojemu losowi. Ona powędrowała w świat szukać swojego szczęścia.



Historia zbudowana przez J. Rayana Stradala pokazuje różne momenty życia Evy, pozwala nam obserwować jej dorastanie, dojrzewanie, czas dorosłości i to, jak bardzo wpływ ojca ma znaczenie w tym, co dziewczyna robi. Co ciekawe, z biegiem lat, to nie Eva jest bohaterką pierwszoplanową, a inne osoby, które ją cenią, dla których jej obecność i działalność jest inspiracją, motywacją do podjęcia własnych zmagań z - mówiąc najprościej - przemysłem związanym z gotowaniem.

Przyznaję książka Smak chili, smak życia zaczynająca się jak typowa literatura popularno-kobieca, zaskoczyła mnie kierunkiem w jakim rozwinęła się fabuła. To interesująca opowieść z maestrią jedzeniową w tłe.

Komentarze

Kasiek pisze…
Powiem Ci, że już okładka mnie przyciąga, a jeszcze jak ksiąka nietypowa, to może się skuszę :)

Ściskam :)
Monika Badowska pisze…
Kasiek,
mnie też na bibliotecznej półce skusiła okładka. Nie mogłam jej nie pożyczyć i nie przeczytać:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj