Przejdź do głównej zawartości

3 dla dzieciaków

Julian Gough, Jim Field. Królik i Misia. Sposób na przekąskę.


To moje pierwsze, ale zdecydowanie nie ostatnie spotkanie z sympatycznymi bohaterami książek Juliana Gougha i Jima Fielda. Gdy tylko zerknęłam do trzeciej części, zdjęłam z bibliotecznych półek dwie poprzednie, aby przedłużyć sobie przyjemność obcowania ze Misią i Królikiem.

Misia jest opanowana, cierpliwa, zrównoważona. Królik popada ze skrajności w skrajność, od twierdzenia "to mój najlepszy dzień w życiu" potwierdzenie oznajmiające, że jest to dzień najgorszy, ma łatwość przypisywania komuś złych intencji i zdecydowanie nie lubi przyznawać się do błędów.

Gdy pewnego dnia w ich lesie pojawia się sowa i to pojawia się nagle i hałaśliwie, bo zderzając się z drzewem i wpadając do wody, reakcje zwierząt na nowego przybysza różnią się diametralnie. Tym bardziej, że stereotypy dotyczące sów, wśród mieszkańców lasu, mają się wyśmienicie.

Ironicznie, zabawnie, z morałem - tak można podsumować przygody Królika i Misi. Morałem mówiącym o tym, że na pierwszy rzut oka wszyscy wydajemy się normalni :-D

Jørn Lier Horst, Hans Jørgen Sandnes. Operacja Zjawa.


Biuro detektywistyczne nr 2 mieszczące się w Elvestad zajmuje się najróżniejszymi sprawami. W dziesiątym już tomie historii Tiril i Olivera, młodzi detektywi próbują wyjaśnić zagadkę ducha z zamku łowieckiego na Wielkiej Górze. 

Zjawę, pojawiającą się przy wtórze przeraźliwych dźwięków uwiarygodnia historia służącej hrabiego, która lecząc hrabinę ziołami zasłużyła w jej oczach na miano czarownicy. Tiril i Oliver, z nieodłącznym Otto, wybierają się do zamku, by przekonać się jak bardzo groźna jest owa zjawa i czy to na pewno duch Urliki.

Prosta historia z ukrytymi zagadkami dla spostrzegawczych młodych czytelników z pewnością zachęci do tego, by sięgać po wcześniejsze tomu dwójki przyjaciół, jak i do tego, by baczniej obserwować rzeczywistość wokół siebie.

Joanna Rezak. Kazik mieszka w mieście.

Książka Joanny Rezak jest gratką dla tych wszystkich, którym zależy na wyglądzie miejsc w jakich żyją. 

Autorka powołując do książkowego życia Kazika, mieszkającego w kamienicy na obrzeżach miasta z rodzicami i kotem Felkiem, pokazuje codzienność miast z punktu widzenia architektury i planowania przestrzeni miejskiej. Mowa jest zatem o drogach dojazdowych do centrum, do planach miast i parkach, o komunikacji miejskiej, sposobach projektowania, o tym, co zazwyczaj ukryte - czyli kablach, rurach, przewodach, o rzekach przepływających przez miasta, obiegu wody, mostach, wieżowcach, neonach i oświetleniu. 

Tak naprawdę ta książeczka, utrzymana w czarno-białej kolorystyce, daje nam pełny obraz tego, jak mówić z dzieckiem o mieście, jak uczyć go estetyki na przykładzie przestrzeni miejskiej i jak kształcić w nim poczucie odpowiedzialności za własne miejsce na ziemi.

Zdecydowanie warto.

Komentarze

Jardian pisze…
Uwielbiam Twego bloga, jest taki różnorodny!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k