Wolfram Eilenberger. Co Finowie mają w głowie.

Wydane przez
Wydawnictwo Dolnośląskie

Bardzo lubię serię podróżniczą Wydawnictwa Dolnośląskiego i z radością zobaczyłam na bibliotecznej półce kolejną książkę z charakterystycznym logo. Radość moja była tym większa, że książka opisywać miała północny rejon Europy.

Opowieść o Finach i Finlandii Wolfram Eilenberger konstruuje w oparciu o własny związek z Finką. Zakochał się w kobiecie z mroźnej Finlandii i swoją miłość, zauroczenie człowiekiem próbuje poszerzyć na tyle, by pokochać, zauroczyć się krajem. Opisując czasami żałosne, a czasami zabawne próby oswojenia niemieckiej duszy w fińskim otoczeniu Autor udanie pokazuje jak trudne jest zrozumienie innej nacji niż ta, w której się wychowywaliśmy.

Czy wiecie kiedy mówimy fiński, a kiedy finlandzki? Dlaczego Finowie nie cenią ludzi, którzy często wymieniają samochody ze starszych na nowsze? Czy kobiety w Finlandii nie czują się źle jeśli ich koleżanka/koleżanki maja na sobie ubranie z takim samym motywem? Kiedy woda w jeziorze jest za zimna, by w niej pływać?

Na te pytania znajdziecie odpowiedz w książce. Znajdziecie tam też odpowiedzi na te pytania, których nawet nie byliście w stanie sobie zadać. Mnie zafascynowało to, że w Finlandii nie ma czegoś takiego jak metryki urodzenia, a wszystkie dokumenty osobiste istnieją jako pliki, które zawsze można sobie wydrukować.

Nieco przeszkadzała mi formuła jaką stosował Eilenberger w opisywaniu Finlandii; za duży nacisk, w moim odczuciu, Autor kładł na relacje żony i swoje. Mimo tego, w książce znalazłam sporo interesujących informacji i tak naprawdę te "perełki" stanowią o tym, że książka mi się spodobała.

3 komentarze:

Pisany inaczej pisze...

Ten kraj nigdy specjalnie mnie nie interesuje pod żadnym względem :-)

Anonimowy pisze...

Tak po prawdzie, to myślę, że przepaść pomiędzy Niemcem a Finką może być nieco płytsza, niż pomiędzy Polakiem a Finką. ;) Jeśli kiedyś zobaczę tę pozycję, na pewno nie przejdę obojętnie. Bo wstyd się przyznać, ale jedyne co wiem o Finach, to że w ich kraju jest ciemno i zimno i że nie są spokrewnieni z innymi Skandynawami.

Monika Badowska pisze...

Hm...

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger