5 rzeczy, które wciąż wzruszają mnie w zwierzętach

Sisi pojawiła się w moim życiu w 2006 roku. Kolejne koty w następnych latach, a w 2013 roku dołączyła do stada Sara. Od tamtej pory przez moje serce i dom przewinęło się mnóstwo zwierząt, a jednak wciąż zdarzają się chwile, w których ich zachowanie mnie rozczula. Jakie?

1) Doskonałe rozumienie sytuacji i znaczenia komunikatów.

Rondzie zdarza się sikać na łóżko. Mamy zatem na łóżku położona matę higieniczną. Gdy dziś rano wymieniałam zasikaną na czystą, zapytałam, obwąchującą w tym samym czasie owoce leżące na stole, kocicę - "Ronda, co tu się stało?". Odsunęła się od miski, przygarbiła i zrobiła minę mówiącą "No, może to i ja, ale nie udowodnisz mi, więc się bezpodstawnie czepiasz. Daj mi spokój!"

2) Sympatie i antypatie

Czasami do psiej miski trafia kawałek chleba (upieczonego przeze mnie w domu, więc bez rozmaitych niezdrowych dodatków). Jeśli Amber nie ma na niego ochoty, chleb leży. Ostatnio zauważyłam, że malamutka zawarczała na przechodzącą tuż obok kromki Rondę. Myia natomiast może wejść jej do miski, a psica się wówczas jedynie odsunie, ustępując jej miejsca.

3) Zabawa

Nusia w maju tego roku świętowała będzie 12 lat życia. Od długiego czasu, jak wiecie, ma kłopoty zdrowotne, większe niż wcześniej. Nieustępliwa nadżerka na języku powoduje dyskomfort, kocica ma problem z umyciem się, choć na szczęście nie z jedzeniem. No, ale zdrowa nie jest. Jednak, gdy tylko zobaczy bawiące się inne koty, przybiega, zabiera zabawkę i biega z nią, szaleje, podskakuje, jak koci dzieciak.

4) Nieśmiałość

Kajtek jako jedyny chłopak w zwierzęcym stadzie jest nieco zdominowany. Owszem, najbardziej kocha Miyę, ona też lubi jego towarzystwo, lecz gniewa się na niego, gdy ten w zabawie straci umiar. Kajtek boi się obcych, na dźwięk pukania do drzwi, czy dzwonka zmyka i zaszywa się w trudnym do odnalezienia miejsca. Co zaskakuje mnie najbardziej, to fakt, że po czułości Kajtuś przychodzi tylko nocą. W dzień żyje sobie obok, bez natarczywości obserwuje mieszkańców domu. Jednak, gdy zapadnie zmrok i wokół słuchać senne posapywania, Kajtek przywędrowuje do łóżka, przykłada swoje czoło do czoła człowieka i prosi " Głaszcz".

5) Reakcje stadne

Około 5.00 wracamy z Amber z porannego spaceru. Czas do 5.30, czyli pory podania leków i posiłku zwierzakom, jest moim czasem na kawę i książkę. Z kubkiem kawy usadawiam się wygodnie na łóżku i czytam. A na mnie ogniskuje się 5 par oczu wygłodniałych zwierząt. Bywa, ze Amber się wyłamuje i idzie poleżeć na balkonie, ale koty zasiadają na krawędzi łóżka, drapakach, parapecie i patrzą. A gdy tylko nadchodzi właściwy czas, biegną przede mną, ustawiają się na kuchennym blacie we właściwej kolejności i czekają - mniej lub bardziej cierpliwie - na to, aż staną przed nimi napełnione miski.

Życie ze zwierzętami pełne jest chwil, które zapisują się w naszej pamięci. Pełne momentów, które uwiecznia się własną pamięcią, bo wzięcie do ręki aparatu nic nie da. Mgnień, które wzruszają, rozczulają, wyciskają łzy. Życie bez zwierząt jest o to wszystko uboższe. Zgodzicie się ze mną?