Przejdź do głównej zawartości

Kociokwiki u PanDoktora

W tym tygodniu Kociokwiki odwiedziły PanDoktora. Podzielone według wieku, bo z wizyta z pięcioma kotami jednocześnie zablokowałaby lecznicę na czas dłuższy.


Sisi, mimo kuracji kwasem hialuronowym, nadal ma problemy ze stawami, będziemy włączali lek przeciwzapalny i przeciwbólowy, aby jej nieco ulżyć. Jak zwykle w gabinecie wyszła śmiało z transportera i czym prędzej przeskoczyła ze stołu na swoje ulubione miejsce na szafce. Po badaniu i ważenie wróciła na to samo miejsce i tam doczekała końca wizyty. Nie chudnie, nie tyle, waży 4,9 kg.


Nusia to kot na epopeję. Nadżerka na języku, która cofnęła się podczas antybiotykoterapii wróciła, nasiliła się i Nusia nie dość, że ma kłopoty z jedzeniem, to jeszcze się nie myje. Z polecanych preparatów został do przetestowania balsam Szostakowskiego. A później już tylko biopsja języka. Cierpi wyraźnie, chodzi brudna i zaśliniona, ale mimo wszystko je. Waga 6.5 kg.


Dwuletnia Ronda, kotka, która dyskutuje z ludźmi, pyskuje na zwróconą jej uwagę, jest w bardzo dobrej kondycji. Ostatnio upodobała sobie kosz drapaka, nieco wcześniej sypiała na balkonie. Kocha włazić do szafy i tam siedzieć cichuteńko nie bacząc na zawołania. Zdarza jej się niestety zaznaczyć moczem przedmioty, które jej zdaniem, pachną niewłaściwie. Na wadze 4,6 kg.


Miya, kotka z zawadiackim charakterem, gadatliwa, mrucząca, wyrosła na solidnej postury kotkę. Ma mniej więcej 1,5 roku, waży tyle co Ronda i wyraźnie próbuje przejąć rządy w domowym stadzie. Na czele stawa stoi najstarsza, czyli Sisi i choć jest mało aktywna i unika konfliktów, to jednak ona jest szefową. A Miya nadal próbuje. Jest kotką najbardziej oddzielną. Sporadycznie zdarza się jej pojawiać na głaskanie, kontakt z człowiekiem nawiązuje, gdy chce go obudzić, bo w brzuchu zapanował głód. Ostatnio przybiega też do kuchni i łazienki w chwili, w której odkręcam wodę; odkryła swój żywioł.


Najmłodszy, najszczuplejszy pozostaje Kajtek. Waży o kilogram mniej niż Miya i Ronda, ma mniej więcej rok i przypadła mu w udziale rola giermka Miyi. Co nie oznacza, że chodzi za nią krok w krok. Uwielbia spać na balkonie, z zaciekłością poluje na wszelkie owady, a gdy jest w nocy głodny budzi mnie iskając.


Koty odbyły przegląd, Ronda została zaszczepiona i ustaliliśmy z PanDoktorem działania na najbliższy czas. Sisi tabletki, Nusia balsam i szampon (a w tle narkoza i biopsja), a pod koniec miesiąca wszyscy do odrobaczenia i ewentualnie profilaktyki antykleszczowej.

Cudnie się wraca do domu, w którym czekają na Ciebie koty. Wiecie?

Komentarze

Leacathy pisze…
Oj, wiecie wiecie :) że do domu dobrze się wraca, gdy są w nim koty. W tamtym roku przyjęłam jednego, a teraz mam 3 śliczne koty (jeden charakterny i zdystansowany, a dwa przytulaki). Jeden wychodzi na dwór, a pozostała dwójka woli być w domu. Mamy wesoło z nimi, chociaż niestety wizyty u weterynarza też nas nie omijają...

Miłego weekendu!
Oj życzę zdrowia kotkom! Fajne opisy charakterów :) u mnie też się stado układa i przekłada i modyfikuje w rządach by rządzić wszystkimi 😻 zdrowia i pozdrawiamy serdecznie 😽💛
Monika Badowska pisze…
Leacathy,
:) Coś, my też czasami musimy bywać u lekarzy, a im starsi jesteśmy tym, niestety, częściej.
Pozdrawiam:)

Drevni Kocurek,
ciekawe ogląda się te zmiany w hierarchii, choć mnie zawsze szkoda tego, którego próbują zdetronizować.
Pozdrowienia!

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k