Andrew Root jest luterańskim teologiem. Gdy zmarł mu pies, a on i jego rodzina, odczuwali z powodu rozstania z czworonogiem smutek, postanowił przeprowadzić proces badawczy związany z duchowością, emocjonalnością, mądrością psów, opierając się na badaniach naukowych. Wyszedł od opinii szefa katedry teologii, który skomentował jego zainteresowania w następujący sposób:
- Więzi duchowe? - odparł. Mam golden retrivera. To jeden wielki futrzasty śmietnik. Przez większość czasu mam wrażenie, że gdyby dać mi do wyboru mnie albo grillowanego kurczaka, wybierze zawsze kurczaka. (...) Aby w ogóle mówić o duchowości, trzeba mieć umysł zdolny do wykroczenia poza samego siebie. W poszukiwaniu umysłu Boga, istoty duchowej czy choćby innego przedstawiciela własnego gatunku. Szczerze? Nie sądzę, aby pies dysponował takim umysłem. Wiara w duchowość psa niczym się nie rożni od wiary w to, że koty lubią wyścigi samochodowe. [s. 32]
Czy Wam również pomyślało się, że ten mężczyzna nie zasługuje na swojego psa?
Root w jakiś sposób skłania się do opinii kolegi, co więcej, wiodąc czytelnika przez teorie od kartezjańskiej, przez behawioralne, po współczesne teorie przyznające zwierzętom uczucia, zdolność tworzenia więzi z człowiekiem, wciąż powraca do tego, że być może owe duchowe elementy psiego życia są wytworem naszej chęci do tego, by je dostrzec.
W książce Duchowe życie psów widać podejścia naukowe, uporządkowane, z bogactwem źródeł, na które autor się powołuje. Przez chwilę nawet zastanawiałam się, czy kolejne rozdziały nie stanowiły podstawy do cyklu wykładów; wskazywało by na to ich uporządkowanie i konstrukcja.
Ważne jest, aby dostrzec to, iż dla autora określenie duchowe związane jest bardzo mocno z religijną stroną życia; wciąż powraca do tego aspektu i w nim próbuje usytuować psy i ich funkcjonowanie. Budując, niczym z klocków, wieżę wiodącą nas do konkluzji, racjonalnie pokazuje to, na czym się opiera, to jakimi błędami poznawczymi obarczona może być materia jego poszukiwań i pozostawia margines dla tego, czego nie jesteśmy w stanie zbadać ani pojąć.
Bardzo ciekawy i pouczający wywód prowadzący do odpowiedzi na pytanie - czy psy mają duszę. Polecam.
Komentarze