Jannie Dielemans. Witajcie w raju.

Wydane przez
Wydawnictwo Czarne

Na drugim biegunie aury opisywanej w "Zimistrzu" są, skwierczące od słońca, rozłożone na plaży ciała. Spodziewałam się po tej książce czego innego niż dostałam. To, o czym czytałam nie było wędrówką po kurortach, było opisem tego, jak globalizacja turystyczna zabija miejsca odwiedzane przez turystów.

Nigdy nie chciałam pojechać do żadnego z miejsc opisywanych przez Jennie Dielemans. Nigdy nie podróżowałam w sposób, w jaki podróżują ci, których w książce prawie nie widać. Widać za to tych, którzy ponoszą konsekwencję zwiększania się i zmniejszana ruchu turystycznego, którzy próbują żyć dzięki obecności turystów. Nie podróżowałam tak, ale żadna w tym moja zasługa - po prostu nie lubię. Nie wiem, czy pozwala mi to czuć się lepiej, odciąć od tego o czym pisze Dielemans. Chyba nie, bo przecież miejsca, w których lubię odpoczywać też stają się modne i też są zadeptywane/rozjeżdżane przez turystów.

Autorka podsuwa czytelnikom ciekawą obserwację - wakacje w systemie all inclusive prowadzą do zubożania miejscowości turystycznych, w których proponuje się taki system w hotelach. Turysta, który zapłacił za wszystko w hotelu raczej nie pójdzie jeść drugiego obiadu, czy kolacji poza hotelem. I raczej nie zrezygnuje z tego, co już opłacił... Interesujące, prawda?

4 komentarze:

Anonimowy pisze...

Książkę już dawno mam na liście do przeczytania, z resztą jak większość reportaży z Czarnego. Temat oryginalny i niedoceniany przez ludzi zachodu. Wielu z nas się wydaje, że jak jedziemy w jakieś miejsce, to jesteśmy dla lokalnych mieszkańców darem niebios. Często jest wręcz przeciwnie. Daleko nie trzeba szukać przykładów. Weźmy taką Tajlandię? Co jej przyszło z turystów? Kraj dalej jest biedny, a jedyne co się rozwinęła to przemysł usług seksualnych, który często jest tam dla młodych ludzi jedynym sposobem na utrzymanie rodziny.

Monika Badowska pisze...

Zapiekanko,
książka ważna i uznaję istotność tez w niej stawianych, ale sposób opowieści niekoniecznie mnie zaintresował.

Unknown pisze...

Myślę, że sama idea powstania książki jest bardzo ważna, ja jednak tym razem podziękuję. Nie przepadam za tym typem literatury.

Pozdrawiam i zapraszam:

im-bookworm.blogspot.com

Monika Badowska pisze...

Claire,
pozdrawiam:-)

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger