Katarzyna Berenika Miszczuk. Ja Cię kocham, a Ty miau.
Przyznaję - podchodzę sceptycznie do książek, w których narratorem jest zwierzę. Mało komu udaje się napisać tę rolę w sposób, który mnie przekonuje. Ta historia okazała się być jednak miłym zaskoczeniem. Zapewne wpłynął na to fakt, że i u mnie mieszkał niegdyś Lord.
Głównego bohatera poznajemy w chwili, w której jego współmieszkanka i opiekunka rozstaje się z mężczyzną, z którym spędziła pięć lat życia. Chwilę później Alę elektryzuje wiadomość, że zakwalifikowała się do przedziwnego konkursu - wraz z dziewięcioma innymi osobami ma dać się zamknąć w domu zamożnego manszarda i tworzyć (Ala maluje akwarelami) według tematyki jaką ów narzuci. Efektem konkursu ma być wyłonienie spadkobiercy. A wierzcie mi - jest co dziedziczyć.
Obserwowanie ludzkich zachowań z punktu widzenia kota jest przepełnione ironią i cóż - kocim oglądem świata. Dla Lorda są ważniejsze kwestie niż leżący na środku jadalni człowiek z nożem wbitym w ciało, czy przysypana śniegiem, dziwnie powykręcana właścicielka różowej walizki. Z takimi i wieloma innymi ekscentrycznymi zachowaniami ludzi Lord ma styczność i nie zawsze wystarcza mu cierpliwości, by je znosić.
Najnowszą powieść Katarzyny Bereniki Miszczuk czyta się lekko i przyjemnie. I o to chodzi.
P.S. Wspomniany Lord, Lord Biszkopt :)
1 komentarz:
Książka nie w moim stylu, ale gdy byłam w szpitalu przeczytałam z przymusu (w szpitalnej biblioteczce wybór lektur był zatrważająco ograniczony, a do własnych książek dostępu nie miałam), "Szeptuchę" tej autorki, a później nie wiem kiedy cały cykl "Kwiat paproci' tej autorki i spodobał mi się nawet jej styl, więc może sięgnę kiedyś i po tę pozycję. Choć... Biorąc pod uwagę fakt, że jestem olbrzymią psiarą, a kotów boję się panicznie, wolałabym wersję: "Ja Cię kocham, a Ty hau..." :D Pozdrawiam.
Prześlij komentarz