Przejdź do głównej zawartości

Szafkowce

Obraz
Autor:





P.S. Przepraszam za widoczną w tle zawartość szafki. Miałam pomysł, aby trzymać w niej tzn. "bliższe ciału" :-)
Etykiety:

Komentarze

Justyna. pisze…
U mnie też kociaste ładują się do szafek :D Jedną półkę im oddałam, a to co tam zostało trzymam w plastikowym pojemniku, żeby nie było kłaków.
Pewnie ktoś powie, że mi odbiło :D
piątek, października 19, 2012
kociokwik pisze…
Justyno,
tak powiedzieć może tylko ktoś, kto nie ma zwierząt:-)
piątek, października 19, 2012
Alison pisze…
Kociaki kochają szafy :-))) Ja codziennie po przyjściu z pracy widze otwartą ... luzik tak musi być, muszą mieć swoje zakamarki :-)))
piątek, października 19, 2012
zakurzona pisze…
Przecież od razu widać, że to szafka na kota, a nie na bieliznę! :)
piątek, października 19, 2012
zakurzona pisze…
hahaha ja zrezygnowałam z posiadania szafki na papiery pod blatem biurka, bo kotom się tam dobrze leżało. dopiero teraz, kilka miesięcy później, jak im miłość do szafki przeszła, powkładałam swoje rzeczy. wcześniej leżał kocyk w kratkę, żeby im nie było za twardo ;)))
piątek, października 19, 2012
abigail pisze…
Jakie fajne piętrowe koty :)!.. :). I jak się mądrze ułożyły - lżejszy na górnym łóżku! :). :D.
piątek, października 19, 2012
iw-nowa pisze…
A ja właśnie rozważam ponowne przełożenie papierów i dokumentów z takiej właśnie półki w szafce, bo kicia znów ją polubiła i już wielokrotnie zaglądała, ale teraz się nie mieści :)))
Super te Twoje kociaki! :)
sobota, października 20, 2012
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Pożegnanie

Autor:
Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...
5 komentarzy
Czytaj dalej »