Poezja o Narodzeniu

Tak daleko - tak blisko

Tak daleko wniebowzięte galaktyki

Gwiazd potoki płynące w nieważkość

Niedosięgłe mlecznych dróg obłoki 

I matematyczna chłodna obojętność.

Tak odległe są krysytalizacje materii

Niepojęte jeszcze ludzkim zmysłom

Wszystko to niedościgłe i nierzeczywiste

Za dalekie, a cóż mamy blisko?

Blisko nas dom rodzinny, niewielki

Zapach szczęścia ubrany w dzieciństwo

Wiatru szum w oceanie niebieskim

I kształt chleba. Czy to już wszystko?

Jeszcze ktoś, kto stoi przy tobie

Odkąd zrodził się nocą gwieździstą

Komu żłób bydlęcy był dobry

By wszechświata rządzić kołyską

A my w prochu swego nicości

Ustawiamy się na mlecznej drodze

By pokłonić się Temu Jezusowi

Co na świat tak przyszedł ubodze.

On powiedzie nas przez czas wszechświata

Gdzie króluje prawda w swym bycie

Gdzie przy Bogu stanie sam człowiek

Tak jak Bóg przy człowieku przez życie.

Bożena Nowakowska

Boże Narodzenie 2012