Przejdź do głównej zawartości

Christina Bjork, Eva Eriksson. Księżniczki i smoki.


Wydane przez
Wydawnictwo Zakamarki

Księżniczek jest siedem. Każda na inny dzień tygodnia. Są ładne i mniej, ceniące czystość i unikające wody, korzystają z internetu, boją się wiewiórek i mają uczulenie na złoto. Jedna z racji swojego urodzenia w przedziwny sposób powiązane są z smokami - a to one chcą kogoś porwać,. a to smoki próbują porwać je, a nawet w jednym przypadku smok zaprowadzony przez księżniczkę do piwnicy szczodrze częstuje się królewskimi zapasami wina poziomkowego.

Historie o księżniczkach i smokach są urocze, ciepłe i pokazują różnorodność ludzi i to, że owa różnorodność jest ważna, że powinna być ceniona. Młode czytelniczki książki mogą odkryć, że opisywane dziewczynki są podobne do nich i mimo, że noszą korony mają czasami podobne marzenia, tęsknoty i zmartwienia, jak one. Opowiadania na każdy dzień tygodnia pokazują też, że zestawienie smoka z księżniczką nie zawsze musi oznaczać, coś strasznego, że obydwie te postacie mogą  okazać się doskonałymi kompanami dla siebie, mogą się zaprzyjaźnić.

Dodatkowym elementem pozytywnym jest dla mnie to, że księżniczki noszą imiona florystyczne - Czeremcha, Dalia, Petunia:-) Książkę kończy przyjęcie urodzinowe księżniczki Sasanki, a ja zakończę tym, że czytanie i oglądanie "Księżniczek i smoków" sprawiło mi przyjemność:-)

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k