Przejdź do głównej zawartości

Agata Mańczyk. Rupieciarnia na końcu świata.


Wydane przez
Wydawnictwo Nasza Księgarnia

Kolejna, ostatnio czytana przeze mnie książka, opowiada o młodej osobie, która zmienia całe swoje życie na skutek przeprowadzki. Jednak, mimo, że tematyka podobna, książki są zupełnie inne i to mnie cieszy.

Rodzina Maryli rozpada się. Rodzice biorą szybki rozwód, mama i córka pakują rzeczy, opuszczają mieszkanie i wyjeżdżają z Warszawy do Tomaszowa Lubelskiego, który dla matki Maryli jest miastem rodzinnym, a dla dziewczyny - miejscem zupełnie nieznanym i w żaden sposób nie mogącym ułatwić jej żalu po utracie rodziny, przyjaciół, zwyczajów, ukochanego miasta. Również dom, do którego wprowadzają się Warszawianki, a szczególnie jego mieszkanki, nie napawa nadzieją na miłą codzienność. Babka i prababka, o których istnieniu dotychczas Maryla nie wiedziała, nie przypominają nobliwych, życzliwych światu staruszek z bajek. Są kostyczne, wrednawe i surowo traktują nowe współmieszkanki.

Dla Maryli, mieszkającej od urodzenia w Warszawie, świadomość, że wszyscy wiedzą o ich przyjeździe, że znają jej mamę, że wiedzą kim ona jest zanim się przedstawi, jest zdumiewająca, by nie napisać - oburzająca. Dziewczyna musi nauczyć się nowego miejsca, nowych ludzi, ale przede wszystkim - chce odkryć, co sprawiło, że przyjechały właśnie tu. Jaki był tego cel.

Powieść Agaty Mańczyk otwiera się przed czytelnikiem niczym martioszka. Kolejna, odkryta tajemnica, wskazuje następną do odsłonięcia, a później jeszcze następną... I tak, aż do sedna, do serca tej przedziwnej, coraz cieplejszej opowieści, której finał zaskakuje czytelników i bohaterów. 

Nie wiem jak to się stało, że po raz pierwszy spotykam się z prozą Agaty Mańczyk. Mam nadzieję, że nie będzie to spotkanie ostatnie. Mam przeczucie, że pisarka ma jeszcze sporo interesujących historii do opowiedzenia.

Komentarze

Jul pisze…
Słyszałam trochę o tej autorce, jednak na razie nie mam w planach jej książek.:D
Twórczość tej autorki w dalszym ciągu jest mi nieznana, jednak mam nadzieję, iż uda mi się to nadrobić w najbliższym czasie.
Monika Badowska pisze…
Heyday,
żałuj.

Lena,
trzymam kciuki:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k