Alexander McCall Smith. Mieć siedem lat.

Wydane przez

Wydawnictwo Muza

Nie chce mi się wierzyć, że to już szósty tom opowieści o mieszkańcach 44 Scotland Street. Zżyłam się z bohaterami i zawsze niecierpliwie oczekuję wieści o nich. Szósty tom oznacza niestety także to, że zbliżamy się do końca serii. Na pocieszenie zostają jeszcze dwie książki.

Bertie marzy o tym, żeby mieć 7 lat. Wie, że marzenie o dniu, w których skończy osiemnaście lat i wyprowadzi się z domu, może działać na niego zbyt przygnębiająco. Zdecydowanie bliższe są siódme urodziny, z którymi chłopiec wiąże duże nadzieje.

Równie duże nadzieje ze swoim małżeństwem wiążą Matthew i Elspeth. Młodzi jakby wciąż sobą zawstydzeni przymierzają się do zmiany mieszkania i potomstwa. Obydwie poważne decyzje dają zaskakujące dla nich efekty. Może nawet w przypadku potomstwa bardziej niż zaskakujące...

Z dużą radością powitałam zmianę jaka zaszła w znajomości Domenici i Agnusa. Podróż w jaką wyruszają w towarzystwie Antonii odsłania przez nimi nie tylko urok włoskich miast i prowincji, ale też towarzystwa kogoś, kto jest podobny wiekiem i życiowym doświadczeniem.

Z przedmowy Autora wynika, że Bertie budzi powszechną sympatię czytelników na całym świecie. Obawiam się, że mama Bertiego, Irene, budzi zupełnie inne uczucia, a - o czym już pisałam - jej postać budzi we mnie podziw dla kunsztu literackiego McCalla Smitha.

Oczywiście "Mieć siedem lat" skończyło się zbyt szybko. Okazuje się, że zaglądanie mieszkańcom 44 Scotland Street uzależnia i gdy już pokazuje się kolejna powieści z cyklu walczę ze sobą o to, by czytać ją od razu (i skończyć tego samego dnia), czy poczekać odwlekając nieuchronną chwilę zamknięcia książki po lekturze. Ech, ten Alexsander McCall Smith - niby zwykła, pozornie nudnawa powieść, a tyle emocji!

Dziś nie będzie cytatu na zachętę. Dziś na zachętę jest wywiad z Autorem - pod tym linkiem. I jeszcze - całkiem spory fragment książki: