Przejdź do głównej zawartości

Marcin Mortka. Podróże Tappiego po Szumiących Morzach.

Obraz
Autor:

Wydane przez
Wydawnictwo Zielona Sowa

Postać wikinga Tappiego zainteresowała mnie już czas jakiś temu, ale dopiero teraz miałam okazję poczytać o jego przygodach. A uwierzcie - jest o czym czytać:-)

Tappiego cechuje wielka dobroć i życzliwość do świata. Oczywiście zdarza mu się rozzłościć, ale tylko w uzasadnionych przypadkach i na osoby, które sobą reprezentują wszystko co złe. Wyruszając w morską podróż Tappi zabiera przyjaciół i zaczyna zmagać się, niczym Odyseusz, z najróżniejszymi przeciwnościami. A to smok, a to zły czarodziej, a to inne dokuczliwe stwory czyhające na dobroduszność wikinga. Na szczęście wsparcie przyjaciół i ich spryt pokazują, że w kupie siła oraz, że dobro zawsze zwycięża. 

"Podróże Tappiego po Szumiących Morzach" czytało sie doskonale. Skoro Tappi zaczarował mnie, to i bez trudu podbije dziecięce serca. Czego jemu, a przede wszytskim Marcinowi Mortce, życzę:-)
Etykiety:

Komentarze

Unknown pisze…
Znalazłoby się kilka dzieciątek, którym mogłabym sprezentować książkę :) Zapraszam do mnie :)
wtorek, czerwca 25, 2013
Bazyl pisze…
Z Tappim poznaliśmy się przy okazji testowania przeze mnie usługi czytania bez limitu oferowanej przez pewien portal ebookowy. Świetna historia. Aż żal, że słowem nie napomknąłem. Jak już przeczytam nowości z biblio, to chyba nawet wydam kasę na abo, żeby poczytać chłopakom drugą część :)
wtorek, czerwca 25, 2013
Monika Badowska pisze…
KulturkaMaialis,
jak pewnie u każdego:-) Odwiedzę:-)

Bazylu,
widzisz, a ja pierwszego Tappiego nie znam. Ale sądzę, że i druga część przypadnie do gustu siostrzenicy:-)

wtorek, czerwca 25, 2013
Bazyl pisze…
Chłopaki Tappiego polubiły, a Chichotka (czy jest w drugiej części?), to już w ogóle. Mają obiecaną kontynuację jak tylko zawitam do WBP :)
środa, czerwca 26, 2013
Monika Badowska pisze…
Bazylu,
oczywiście - Chichotek towarzyszy Tappiemu w żegludze, choć bardzo mu się owa czynność nie podoba;-)
czwartek, czerwca 27, 2013
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie

Autor:
Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, bo zanim do mnie dotarła przez sieć przetoczyła się dyskusja zwolenników i przeciwników tego, jak Magdalena Okraska o miastach opuszczonych przez dające zatrudnienie przedsiębiorstwach pisze. A jakie jest moje zdanie? Ta historia to wiele pięćdziesiątek wódki, udek kurczaka, cudzych kołder w cudzych domach (nigdy nie śpię w hotelach, śpię u bohaterów), długich rozmów i krótkich puent. To kilometry pokonane busikami, albumy rodzinne, lokalne biblioteki i lokalne mordownie. Pojechałam do nich i powiedziałam "Opowiedz mi". Tak kończy się jeden z tekstów wprowadzających do rozdziałów poświęconych poszczególnym miastom. Wraz z autorką odwiedzamy Wałbrzych, Włocławek, Będzin, Szczytno i kilka innych miejscowości, których przeszły rozwój osadzony był na istniejącym, prężnie działającym i rozwijającym się przedsiębiorstwie, a które wraz z jego likwidacją podupadły. Magdalena Okraska rozmawia zatem z mieszkańcami i tymi, którzy już owe...
7 komentarzy
Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Autor:
Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę...
11 komentarzy
Czytaj dalej »

Pożegnanie

Autor:
Od kilku dni zbieram się, by napisać o odejściu Amber. Jest mi trudno, odpycham ten czas, ale uznałam, że to będzie sposób na pewnego rodzaju domknięcie - tak mi bardzo potrzebne. Amber zamieszkała z nami 25 lipca 2019 roku. Wypatrzyłam ją na FB schroniska w Tomaszowie Mazowieckim, pojechaliśmy na wizytę zapoznawczą, a kilka dni później - już po nią. Ułożona w bagażniku na wygodnym materacu, przeczołgała się na tylne siedzenie i ułożyła na moich kolanach. Tak dojechaliśmy do domu. O początkach wspólnego życia przeczytacie TUTAJ  i TUTAJ . Gdy już nieco okrzepliśmy w codzienności z psem, a Amber - z ludźmi i kotami, pojawił się pomysł na wspólny jesienny wyjazd w Beskid Niski. Zanim to jednak się stało psica miała atak padaczki, co spowodowało, że wyjazd odwołaliśmy, wdrożyliśmy leczenie i od nowa zaczęliśmy oswajać z nami i wspólnym życiem zdezorientowanego chorobą psa. Udało się ustabilizować zawirowania zdrowotne i wówczas zaczęliśmy się cieszyć sobą wzajemnie już na 100%. Dopier...
5 komentarzy
Czytaj dalej »