Przejdź do głównej zawartości

5 lat minęło nie wiedzieć kiedy...

Pięć lat temu, w niedzielę 24 lutego, zamieściłam na blogu notkę zatytułowaną Panie & Panowie! Ladies & Gentlemen! W notatce tej przedstawialiśmy nowego kota - Wilgusię, która została Gusią.


Gusia jest kotkiem osobnym. Uwielbia leżeć na naszych kolanach, noce często spędza śpiąc na moich plecach, a jednocześnie jako jedyna sypia w koszyku. Jest, ku naszej radości, okazem zdrowia. Oprócz ostatnio usuwanego zęba nie ma powodów, by odwiedzać Doktora. Bo też Gusia odwiedzin nie lubi i na Doktora krzyczy. 


Brana na ręce burczy gniewnie. Głaskana wbrew swojej woli - burczy gniewnie. W pierwszy dzień pobytu u nas ugryzła próbującego ją pogłaskać Z., a po chwili podeszła podrapać go po nodze, by oznajmić w ten sposób, że jest głodna. Upodobania kulinarne Gusia ma zdecydowane. Owszem - kocie suche i mokre, ale o właściwych porach. Jeśli jest pora na mięso, to się je mięso i żadne próby oszukania koteczki się nie powiodą. Oliwki stanowią przysmak nad przysmaki, podobnie jak żółtko jajka; jogurt naturalny bywa dobry.


Osobność Gusi sprawia, że każde jej przyjście na kolana, każde jej nocne ułożenie się na mojej poduszce, jest świętem i powodem do radości. Nawet jeśli kiepsko nam idzie dzielenie się poduszką i to ona zajmuje jej większą część;-)


Dziś mamy Wielkie Święto! Gusia trafiła do schroniska w Wigilię 2007 roku, dwa miesiące później była u nas. Jest z nami (bez względu na to, gdzie jesteśmy) i mamy nadzieję, że będzie jeszcze przez wiele lat.

Komentarze

zu pisze…
Gusia-pierwszy charakterny kot blogowy.Dzięki nie zrozumiałam,że nie wszystkie koty tylko leżą i mruczą...
zu pisze…
niej-oczywiście-zjadło mi j;-)
wilddzik pisze…
Wielu szczęśliwych lat Gusieńko, charakterna kociczko :-)
efka i koty pisze…
Bura ślicznotka :-) Fajnie, że wciąż piszesz i mam nadzieję, że tych lat będzie jeszcze mnóstwo :-)
To Gusia ma charakterek podobny do Wisi, która to pomału wyrabia sobie przydomek "zołza".
Zdrówka, Gusiu!
Kocie podwórko pisze…
Gdy wpisywałam życzenia dla Gusi i porównanie jej do mojej Furii wystąpił tzw. błąd bloxa. Nie będę porównywała, bo może działo się to w ramach protestu, ale... sypiaj Gusiu na łopatce swego Człowieka ilekroć tylko zechcesz, na poduszce też (w razie potrzeby weźmie sobie drugą, którą też możesz zagarnąć) i pokazuj Mu humory, bo je po prostu uwielbia :)
kociokwik pisze…
Czasami sama się zdumiewam pisaniem - zaczęłam kilka dni po tym, jak zamieszkała z nami Sisi, czyli we wrześniu 2006 roku:-)

Pozdrawiam:-)
kociokwik pisze…
Ano, uwielbia:-)


Zamierzam wszystkie Wasze życzenia przeczytać Gusi. Dziękuję Wam serdecznie:-D
Alison pisze…
Piękna , kochana bura koteczka :-)))
Pięć lat razem ... gratulacje i życzenia jeszcze wielu lat w zdrowiu dla koteczki i dla Ciebie :-)))
Pozdrawiam serdecznie , mizianki dla Gusi :-)
L.B. Abigail pisze…
Szok! 5 lat!... Aż się wzruszyłam... :). Wszystkiego dobrego dla Gusi i dla Was.
AniaMaKota :o) pisze…
Burasy są fantastyczne, sto lat szaraQ. W każdym domu musi być taka Księżna Fiona z Bajki, ja też taką mam, a im starsza tym bardziej my chodzimy pod jej dyktando. Pozdrawiam jeszcze raz was i waszą ferajnę. Ania
amyszka pisze…
Charakterna jak nasz Karmelito ,ale i przez to bardzo kochana ;)
Dużo zdrówka i sto lat dla Gusi ! :-))
kociokwik pisze…
U nas Fioną jest zdecydowanie Sisi, bo Gusia jest taka bardziej cichociemna;-)

Mamy wszystkie charakterne koty;-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k