Przejdź do głównej zawartości

Małgorzata Kalicińska, Basia Grabowska. Irena.


Wydane przez
Wydawnictwo W.A.B.

Dwie pisarki - matka i córka, dwie bohaterki powieści - matka i córka. Zadając sobie pytanie związane z komfortem pisania i tworzenia spójnej historii, zdecydowałam się przeczytać najnowszą książkę autorstwa Małgorzaty Kalicińskiej.

Dorota to kobieta dojrzała wiekiem. Trudno jednoznacznie określić jej dojrzałość emocjonalną, bo też zachowanie kobiety czasami może budzić zdumienie. Dorota ma czas dla siebie, może realizować własny pomysł na życie, bo córkę ma dorosłą, wnuków nie ma, a mąż pozostawia żonie dowolność i stabilizację finansową. Wobec tego, że Dorota może robić wszystko, ma kłopot z wyborem tego, czy owo wszystko mogło by być. Co więcej - wciąż czuje się odpowiedzialna za losy córki i próbuje przeszczepić swoje poglądy jedynemu dziecku. Córka, odnosząc sukcesy zawodowe, w pełni zdyscyplinowana,uporządkowana jest przeciwieństwem matki i nie zgadza się z tym, co sądzi Dorota. Jedynym elementem, który łączy obydwie kobiety, jest trzecia kobieta - Irena. Starsza od obydwu bohaterek, znająca doskonale ich życie, mądra doświadczeniem i wieloma latami obcowania z ludźmi chciałaby pomóc Dorocie i Jagodzie w znalezieniu sposobu na ich wzajemne zrozumienie; nakłania je do rozmowy o wzajemnych oczekiwaniach, o zawiedzionych nadziejach, o tym, czego matka i córka spodziewają się po sobie, a czego nie komunikują pełne niespełnionych pragnień.

Czytając "Irenę" miałam wrażenie, że Dorota i Jagoda działają wbrew rodzinnemu dobru. Ukrywanie tajemnic sprzed lat, wydarzeń, które rzutują na relacje między matka i córką przypomina grę zmierzającą ku przekonaniu się kto kogo mocniej umie zranić. Chwilami obydwie bohaterki irytowały mnie niepomiernie, czasami akcja książki skłaniała by współczuć jednej lub drugiej.

Niejako obok historii matki i córki pojawia się wątek prozdrowotny. Ogólnej wymowie książki, kwestie związane z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, nadają charakteru pozytywistycznej powieści z tezą. I choć wiem, że poruszanie tematyki tabu w popularnych powieściach, czy serialach, służy uświadamianiu o wiele skuteczniej niż działania służby zdrowia, to nie oswoiłam się jeszcze z taka strategią.

Lektura "Ireny", powodowana ciekawością, zabrała mnie w głąb międzyludzkich konfliktów motywowanych nieszczerością. Konfliktów, których nie da się rozwiązać bez wytężonej pracy każdej ze stron.

Komentarze

Agnieszka Deja pisze…
Interesująca historia, konflikt to trudny temat, ale może zostać bohaterem powieści.
Agnieszka pisze…
Właśnie wróciłam z biblioteki z naręczem świeżych książek i "Irena" znalazła się na mojej półce czekając na swoją kolej. Mam nadzieję, że przypadnie mi do gustu, ponieważ książki Kalcińskiej lubię, a opis a tylnej okładce zaciekawił :)
Joanna Poland pisze…
Ja skończyłam czytać tą książkę kilka dni temu - i mam mieszane uczucia - przez pierwsze sto stron właściwie nic sie nie dzieje, akcja bardzo rozwleczona, wręcz nudna...Ale gdy już przebrnęłam przez początek, potem cos ruszyło i lepiej się czytało - na końcu się popłakałam, gdy Jagoda przyznała się matce do swojej tragedii życiowej - czyli warto było czytać...
Co do warstwy psychologicznej, myślę, że jest ona dobrze oddana - konflikt między matką a córką, wiecznie nie spełnione ambicje matki - a raczej inny pomysł na życie - bardzo rzutowały na ich relację. Znalazłam coś dla siebie i polecam na długie i spokojne wieczory, bo książka i długa, i spokojna...
Monika Badowska pisze…
Mnie zafascynowało to jak wielka krzywdę można zrobić bliskiej osobie tłumacząc się jej dobrem.
Joanna Poland pisze…
mnie to nie dziwi, bo sama doświadczyłam tego w moim życiu i pewnie dalej tego doświadczam

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k