Przejdź do głównej zawartości

Jacek Kaczmarski. Plaża dla psów.



Bohaterem powieści barda jest Ian Fokus, mężczyzna, który na gościnnej australijskiej ziemi próbuje ułożyć sobie życie. Pochodzi z Polski, a żonę i syna zostawił we Francji. W Perth kupuje dom i jak to zapewne bywa w dość zamkniętych społecznościach staje się – jako Nowy – obiektem zainteresowania emigrantów.

Ian pisze powieść i to z niej, podczytywanej przez sąsiadkę, dowiadujemy się czegokolwiek o nim. Sam nie mówi zbyt wiele, obserwuje, zapisuje w pamięci i utrwala jak na fotografiach mijane miejsca, spotykanych ludzi. Jest reporterem. Zaczynał od wykrycia skandalu obyczajowego w Anglii, a później opisywał wojny i biorących w nich udział.

Małżeństwo jego sąsiadów Greka i Węgierki, mieszkających kiedyś w Polsce, rozpada się. Kobieta, która sprzedała mu dom i została jego kochanką okazuje się być byłą żoną emigranta rosyjskiego Ivana, owładniętego maniakalnym kultem religijnym. Lokalny dziennikarz pochodzi z Niemiec i domaga się od Iana bycia mistrzem, podczas, gdy on oferuje się być uczniem. Polacy mają za złe Ianowi brak zainteresowania sprawą polską. Dziewczyna z pizzerii przypłynęła do Australii na łódce z Wietnamu.

Kolorowy, skomplikowany, niczyj świat. Taka jest Australia przedstawiana przez Kaczmarskiego. Każda z opisanych osób próbuje się w Australii zakorzenić i nie umie sobie z tym poradzić. Niektórzy nadają krajowi, który opuścili status mitycznej Ojczyzny i przez takie myślenie nie są w stanie docenić przyjazności Australii. Inni, przepełnieni strachem i nienawiścią, usiłują zniknąć wśród ludzi, wydarzeń. Na próżno szukać by tu rdzennych mieszkańców kontynentu. Nie ma ich. Są tylko ci, których przez oceany przygnał wiatr historii, marzeń, polityki.

Smutna to książka. Smutna nostalgią. Zastanawia mnie na ile ludzie opuszczający swój kraj w chwilach trudnych mają prawo wymachiwać nam przed oczyma własną tęsknotą za pozostawioną ojczyzną.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k