Jean-Pierre Ohl. Pan Dick, czyli dziesiąta książka.


Czytam, czytam i jakoś tak nie do końca przemawia do mnie treść. Odkrywanie "Tajemnicy Edwina Drooda" specjalnie mnie nie fascynuje i choć ciekawa wydaje się droga bohatera do rozmiłowania się w książkach, uszczegółowienie tegoż rozmiłowania do Dickensa i jego powieści jakoś mi nie odpowiada.

Nie jest wykluczone, że na rozmemłanie czytelnicze mają wpływ pieczony sernik, krojone sałatki i różne takie, i że w innym czasie przeczytałabym tę książką z większym zainteresowaniem. Ale czasami tak jest - okoliczności zewnętrzne narzucają ton:)

P.S. Z "Tajemnicą Edwina Drooda" swojej bohaterce kazała się zmierzyć też Anna Małyszewa.

2 komentarze:

Anonimowy pisze...
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
Anonimowy pisze...

Nie ma jak pan diiiiiiiiik
Jestem pan dick jebie jak nikt mogę cię zerżnąć gdy tylko zechce niech tylko swoją pałę połechcę

Copyright © Prowincjonalna nauczycielka , Blogger