Renata Opala. Rudzielec.

Wydane przez

Wydawnictwo Skrzat

Wbrew opinii mojej koleżanki, która twierdzi, że promowanie w literaturze dla dzieci tylko rudych kotów jest niewłaściwe, sądzę, że promowanie jakichkolwiek kotów w skierowanych do dzieciach książkach jest warte pochwały. Dlatego też przedstawiam kolejną opowiastkę o dziewczynce, która marzyła o tym, by w jej domu zamieszkał zwierzak.

Podoba mi się to, iż Renata Opala nie czaruje czytelników nieskazitelnym obrazem Joasi. Owszem, gdy już wraz z dziewczynką, jej rodzicami i dziadkami zamieszka uratowany przed uśpieniem kotek, Joasia cieszyła się, spędzała z nim dużo czasu, ale z upływem dni inne aktywności odwracały jej uwagę od Rudzielca.

Rodzina sportretowana przez Autorkę jest ciepła i serdeczna. Co prawda, mama i tata dużo pracują, ale dziewczynka jest wówczas pod opieką babci i opowiadającego czarownej bajki dziadka. No i ma przecież ukochanego kota, który dotrzymuje jej towarzystwa, przynosi prezenty i mruczy, gdy zasypiają razem.

Książka oznaczona jest symbolem "Bajki-zasypiajki". Jeśli jednak Wasze dzieci nie maja kłopotów z zasypianiem to i tak przedstawcie im Rudzielca i Joasię - ich historia jest mądrze opowiedziana.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Czytaj dalej »

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Czytaj dalej »

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj

Czytaj dalej »

Prowincjonalna nauczycielka

Szukaj na tym blogu