Przejdź do głównej zawartości

Majgul Axelsson. Lód i woda, woda i lód.

Wydane przez
Wydawnictwo W.A.B.

Czekałam na tę książkę. Czekałam na powieść Majgul Axelsson, która spodoba mi się bardziej niż "Droga do piekła" i "Ta, którą nigdy nie byłam". 

Elsa i Inez to bliźniaczki. Ich drogi mentalnie rozeszły się już dawno, ale wciąż mogą liczyć na wzajemną pomoc. Gdy Elsa rodzi dziecko i odtrąca je, chłopca przyjmuje Inez. To ona, jej mąż i córka tworzą rodzinę Bjorka - rodzinę na co dzień, jednak zachowującą dystans.Któregoś dnia, podczas występu zespołu Bjorka , chłopak schodzi ze sceny i ślad po nim ginie.

Wiele lat później na lodołamaczu spotykają się przybrana, młodsza siostra Bjorka, mąż byłej dziewczyny Bjorka oraz mężczyzna, którego miejsce zajął Bjork w zespole.

Przedstawienie fabuły powieści Axelsson stanowi dla mnie zawsze duże wyzwanie. Trudno wyrazić, streścić w kliku słowach to, o czym Autorka pisze w tak wielką maestrią. Mam nieodparte wrażenie, że Axelsson doskonale w swoim pisaniu wypełnia zasady sformułowane przez Edgara Alana Poe - sama nie pokazuje się w powieści, nie pozwala sobie na wzruszenia opisywaną przez siebie historią, pisze tak, że łapie czytelników za serca, gra doskonały koncert na czytelniczych uczuciach, na wrażliwości, doświadczeniach. Pisze tak, iż łatwo ulec wrażenie, że powieść kieruje do jednostki. Do Ciebie i do Ciebie, no i do mnie... Nie ma tu odbiorcy zbiorowego, bo też Axelsson stwarza wrażenie, że nie chce porywać tłumów - zachwyty jej prozą następują w zaciszu domu, biblioteki, księgarni, gdzie do czytelnika trafia to, co Autorka ukryła w skompilowanej do prostego opowiedzenia warstwie fabularnej.

Ech, czekałam na te książkę.

*   *   *
Książkę kupicie w

Komentarze

Anonimowy pisze…
bardzo chce ja przeczytać..
Monika Badowska pisze…
Mary,
no i dobrze, bo warto:)
Paula pisze…
Czyję się zachęcona:) Zarówno do przeczytania tej jak i dwóch poprzednich książek o których wspomniałaś!
Anonimowy pisze…
czytałam poprzednie, wiem że Axelsson lubi mniej więcej ta samą tematykę, analizę psychologiczną, samotność, nieco smutku i depresji, grzebanie we wspomnieniach itp ale i tak jestem ciekawa. Szukam tylko jakiegoś tańszego egzemplarza :)
Monika Badowska pisze…
Paula,
bardzo duże wrażanie zrobiły na mnie także pozostałe dwie, niewymienione w tekście, powieści Axelsson. W zaszadzie - polecam wszystkie jej książki:)

Mary,
zdolność Axselsson to tego, by pisać o depresji, goryczy, smutku w tak zajmujący i angażujący sposób, jest godna pochwał:)
Anonimowy pisze…
Nie czytałam jeszcze nic tej Pani, ale widzę, że to kwestia czasu. Mam "Dom Augusty" na liście, więc pewnie zacznę od niej i muszę przyznać - już się na to cieszę!
Monika Badowska pisze…
Mandzurio,
polecam z całego serca:)
Iza pisze…
To była moja trzecia książka po "Kwietniowej..." i "Domu Augusty" i byłam trochę rozczarowana (ale wyłacznie w porównaniu z tamtymi dwoma). Mam trochę wrażenie, że Axelsson rozgrzebała temat Susan, który moim zdaniem był psychologicznie zamknięty w okoliczch 17-18 urodzin, a cała historia na Odynie wydawała mi się dość letnia i za długa. Natomiast czuje niedosyt jeśli chodzi o postać Ines. Może Bjoerna popchnęło w przepaść nie to, co się działo między nim a Elsie, ale właśnie Ines.
No ale cóż, czytelnik zawsze wie lepiej , co autor powinien napisać. A ksiązka mimo wszystkiego co napisałam jest bardzo dobra.
Monika Badowska pisze…
Iza,
hm, zastanawiam się nad tym, co napisałaś o Susan. A może ta późniejsza perspektywa czasowa służyła temu, by pokazać neurotyczny wpływ Evy? Albo to, że mimo upływu lat od zniknięcia Bjorka Roben wciąż traktuje to, co z nim związane, wrogo?
Ja mam za sobą wszystkie cztery powieści Axelsson wydane w Polsce. "Lód i woda..." plasuje się pośrodku: pomiędzy tymi, o których piszesz, a tymi, o których ja napisałam:)
Iza pisze…
Wygląda na to, że ksiażka zostawia spory margines dla własnych domysłów:). A przynajmniej te postaci, które mniej radzą sobie ze sobą, możnaby je pogłębiać w nieskończonosć i zebrało by się materiału na drugą książkę. W takim razie chyba dobrze, że autorka poprzestała na tych 500 stronach:)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Katarzyna Berenika Miszczuk. Tajemnica Dąbrówki

Katarzyna Berenika Miszczuk, bazując na swoich doświadczeniach z pisaniem o świecie pełnym słowiańskich bóstw, wkracza w literaturę dziecięcą. Wkroczyła właściwie książką "Tajemnica domu w Bielinach", bo ta, prezentowana przeze mnie powieść, opisująca rodzinę Lipowskich jest kontynuacją wspomnianej powyżej. I mamy otóż mamę z czwórką dzieci, która zamieszkuje wspólnie z ciotką zmagającą się z chorobą Alzhaimera w Bielinach. Wsi, o której nawet mieszkańców mówią z lekkim przekąsem - "bo wiadomo jak to u nas". Owo "u nas" oznacza bowiem tajemnicze zjawiska, niemniej tajemnicze postaci i świat nie do końca taki jaki znany jest nam powszechnie. Jest on dzielony z domownikami, biedami, błędnymi ognikami i innymi stworzeniami, o których - z dużym zapałem - czyta w Bestiariuszu ośmioletnia Tosia. Jej mama wpadła na straszny, zdaniem dziewczynki pomysł. Szuka niani, która zajmie się nią (prawie dorosłą nią!) i maleńką Dąbrówką. Tosia robi wszystko, by odstraszyć k