Przejdź do głównej zawartości

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak. Przebudzenie.


Wydane przez
Wydawnictwo Nasza Księgarnia

Lubię pisanie Katarzyny Zyskowskiej -Ignaciak. Po prostu mi się podoba. Autorka w sposób życzliwy światu opowiada czytelnikom wymyślone przez sobie historie i czyni to w taki sposób, że nie da się nie polubić ich bohaterek, co więcej bohaterkom nie kibicować.

Zuzanna lat trzydzieści tkwi w dziwnym związku, pracuje w gazecie, która obraża jej inteligencję, ale pozwala w miarę wygodnie żyć i ubolewa (czasami) nad brakiem jakichkolwiek członków rodziny. Gdy nagle dostaje dziwny list, później dzwoni do niej ktoś z kancelarii prawniczej zdumienie dziewczyny jest przeogromne. Okazuje się, że po dawno uznanym za zmarłego krewnym Zuzanna otrzymuje spadek - ziemię nad Jeziorem Dobskim. 


Od tej pory - o ile to możliwe - lektura sprawiała mi jeszcze większą przyjemność. Pewnie dlatego, że jestem z szeroko określonego "stamtąd", że Dobskie znam podobnie jak inne, okoliczne, jeziora.
Tajemnica sprzed lat, fascynująca Zuzanna, miłość od pierwszego wejrzenia, pogmatwana historia rodzinna w uroczym mazurskim klimacie sprawia, że "Przebudzenie" może okazać się doskonałym towarzyszem podróży.   Dla mnie ta książka ma cechy wakacyjnego hitu - wyśmienita do czytania podczas wypoczynku staje się przedstawicielem tego, co czyta się latem 2011, podobnie jak piosenka "Coco jumbo" była hitem wakacji w 2008 roku.


Komentarze

Cyrysia pisze…
Już teraz dzięki tobie wiem co zabiorę na podróż w góry. oj tak z pewnością będzie to ,,Przebudzenie''
mpoppins pisze…
Chyba fajne to "Przebudzenie", lekkie, miłe. Muszę się rozejrzeć, bo właśnie czegoś takiego mi teraz brak
Monika Badowska pisze…
Cyrysia,
miłego:-)

Mpoppins,
mnie chyba też trzeba było takiej książki:-)
Anita pisze…
Lekka książeczka, jednak "Niebieskie migdały" były o niebo lepsze! Z niecierpliwością czekam na kolejne powieści autorki :)
Monika Badowska pisze…
Anita,
"Niebieskie migdały" były inne, bardziej zabawne, a "Przebudzenie" ma nieco poważniejszy wydźwięk.
magdalena pisze…
"Niebieskie migdały" były zabawne. "Przebudzenie" to powieść z dreszczykiem. Bardzo mi odpowiada, w jaki sposób ta młoda pisarka (K.Z.-I.) pisze. Również z niecierpliwością czekam na kolejne książki i kolejne tak miłe zaskoczenia:)
Monika Badowska pisze…
Magdaleno,
też czekam:-)

Popularne posty z tego bloga

Konkurs na Blog Roku

Wczoraj ów konkurs wkroczył w kolejny etap. Za nami czas zgłaszania blogów, przed nami czas głosowania na te, co zgłoszone, a po południu 22 stycznia najpopularniejsze blogi oceniać będzie Kapituła Konkursu. Aby zagłosować na bloga, którego właśnie czytacie należy wysłać sms-a o treści E00071 (e, trzy zera, siedem, jeden) na nr 7144. Taki sms kosztuje 1,22 zł. Szczegóły konkursu: http://www.blogroku.pl/

Spacer po Sudetach, czyli kilka słów podsumowania.

Wyruszyłam ze Świeradowa Zdroju i z każdym krokiem oddalającym mnie od centrum i hałasu dobiegającego z okolicznych budów czułam się coraz lepiej. Cisza i pustka to zdecydowanie przestrzeń mi sprzyjająca. Oczy mi ciągnęło do błyszczących kamieni pod nogami, a całą sobą dostrajalam się do otaczającego mnie lasu. Im głębiej w Izery, tym więcej rowerzystów, ale urok Hali Izerskiej i obserwacja ludzi zajadających się popisowym daniem Chatki Górzystów nastrajały mnie bardzo pozytywnie. Gdy przy Stacji Turystycznej Orle okazało się, że będę spała w starym drewnianym domu, sama w wieloosobowym pokoju, uśmiechnęłam się szeroko. Obejrzałam wystawę, zjadłam niezbyt ciepłą acz smaczną zupę i zakończyłam długi dzień. Dzień kolejny okazał się być jeszcze dłuższy. W Jakuszycach o moje dobre nastawienie zadbała kawa w hotelowej restauracji i piękna droga przez las tuż za Jakuszycami. Karkonoski Park Narodowy rozpoczął się kaskada wodną, przy której można przycupnąć, by kupić bilet. Chwilę

Paweł Beręsewicz. Kiedy chodziłem z Julką Maj.

Wydane przez Wydawnictwo Literatura Książka Pawła Beręsewicza wprawiła mnie w dobry nastrój. Opisując pierwsze drżenia serca, pierwsze zakochanie z punktu widzenia piętnastoletniego Jacka Karasia Autor dokonuje wyłomu - bodaj pierwszy raz mam szansę przeczytać, jak reaguje nastolatek szykując się na randkę, co i czy w ogóle mówi rodzicom o swojej dziewczynie i czy tylko dziewczyny martwią się o to, w którą stronę skierować nos przy pocałunku. Jacek Karaś, którego czytelnicy mieli okazję poznać w książce " Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek ", kończy gimnazjum i w ostatniej klasie dostrzega niezwykły urok swojej klasowej koleżanki, Julki Maj. Zdobywając się na straceńczą odwagę pyta Julkę, czy zechciałaby być jego dziewczyną. Później, wbrew temu, co myślał Jacek, bywa trudniej - nagle trzeba myśleć o wielu sprawach, nad którymi nigdy nie było powodu się zastanawiać, funkcjonować w inny niż dotychczas sposób. Cenię sobie ostatnie rozdziały powieści. Nie powiem nic więcej - czytaj